سلام
در مورد سوال اول اگر مسئله تنها امکان باروری است که می توان با یک آزمایش شمارش اسپرم (که البته متغیرهای متعددی را بررسی می کند) تا حدی اطمینان خاطر پیدا کرد. ولی فراموش نکنید که باروری فرایندی است که دو نفر در آن شریک هستند. لذا علیرغم سالم بودن ظاهری هر دو طرف باز هم در مواردی مشکلاتی در راه باروری وجود دارد (با منشاء ایمونولوژیک، ژنتیک و ...). در شرایطی که ازدواج جوانان در کشور به خودی خود در حال تبدیل شدن به یک بحران است، مرسوم شدن چنین غربالگری هایی قبل از ازدواج به نظر من اصلاً صلاح و اصولاً اخلاقی نیست. ازدواج یک پیوند ارزشمند است و این درست نیست که بجای توجه به مناسب بودن دو نفر برای زندگی مشترک با نگاهی کاسبکارانه از سر تا پای آنها را به بوته آزمایشگاه های پزشکی بسپاریم.
در مورد انحراف آلت اگرچه علت دقیق آن هنوز مشخص نیست ولی کمبود تستوسترون در دوران جنینی که باعث رشد نامتقارن تونیکا آلبوژینا (یکی از غشاهایی که بدنه آلت را دربرگرفته است) می شود را در ایجاد آن دخیل دانسته اند. به این ترتیب به هنگام نعوظ، آلت به همان سمتی که در آن غشاء کمتر رشد کرده است منحرف می شود. شیوع این وضعیت بین 0.5 تا 1 درصد گزارش شده است. برای تشخیص، همکاران اورولوژیست از روش های مختلفی استفاده می کنند که شرح آن در این مختصر مقدور نیست. در بیش از نیمی از موارد این خمیدگی به سمت پایین است (Chordee) و بعد از آن خمیدگی به سمت چپ شایعتر است.
تکنیک های جراحی متعددی برای اصلاح این وضعیت وجود دارند که طبیعتاً تصمیم گیری برای بکارگیری آن توسط جراح اورولوژیست انجام می گیرد اما تقریبا میزان موفقیت همه آنها بالای 80 درصد است.
امکان مخفی نگهداشتن عمل از اطرافیان به شرایط زندگی شما باز می گردد ولی نفس عمل جراحی با اسکار یا جای عمل خیلی بارزی همراه نیست.
البته کجی آلت در بیماری پیرونی هم دیده می شود که به علت ایجاد پلاک هایی در آلت است ولی با توجه به سن شما احتمال آن کمتر مطرح است.
به هرحال تشخیص و درمان مناسب را به عهده همکاران اورولوژیست بگذارید.
