یکی از بیماری های اعصاب و روان کودکان درواقع به حساب می آید ، حتی البته بعضی ها معتقدند که خیلی اسم بیماری روی آن نگذاریم ، بگوییم که یک شکل متفاوتی از کودکان هست . این‌ها بچه‌هایی هستند که همان طور اسم فارسی آن را می گوییم در خود ماندگی، تا زمانی که کودک هستند حتی در حد نوزادی هستند ، حتی شما گفتید تا قبل از سه سالگی مشخص می‌شود که ارتباط را با دیگران ، با بچه‌های دیگر و حتی بزرگسالان نمی‌توانند برقرار کنند . افرادی ، بچه‌هایی هستند که از ارتباط کلامی و چشمی پرهیز می‌کنند ، خیلی خوب نمی‌توانند صحبت کنند ، حتی بچه‌هایی را می بینید که نمی‌توانند صحبت کنند و از روی آن تشخیص داده می‌شود که بچه دچار اوتیسم هست . تا 3 سال یا 4 سال نمی‌تواند صحبت کند یا به مقدار خیلی کمی می‌تواند صحبت کند . رفتارهای متفاوتی دارد بچه ای که مبتلابه اوتیسم هست و معمولاً در پسر ها هم بیشتر است ، شاید 9 برابر دختر بچه‌ها است . این‌ها حالتی دارند که دائما از تغییر گریزان هستند . هر تغییری که شما در خانه ایجاد بکنید ، شدیداً آن‌ها را عصبی و پرخاشگر می‌کند ، بعضی های شان خود زنی دارند ، خود شان را می زنند ، سر شان را می کوبند به دیوار یا با دست شان ، با دست شان خودشان را آزار می‌دهند، بچه‌هایی هستند که با یک وسیله ی اسباب بازی ممکن است خیلی اخت بشوند و به‌شدت به آن علاقه‌مند بشوند و از آن نخواهند جدا بشوند . از بعضی از چیز ها ترس های ناگهانی خاصی داشته باشند . از لمس کردن و در آغوش گرفتن و ارتباط نزدیک فرار می‌کنند و خیلی حساس هستند به این موضوع ولی ممکن است حتی یک تحریک دردناک ، درد شان هم نیاورد . یعنی این اتفاقاتی هست که پدر و مادر شک می‌کنند به رفتار فرزند شان ، متفاوت است در بعضی از رفتار ها ، حتی ممکن است گچ خوری و خاک خوری هم داشته باشند و این باعث می‌شود که به پزشک حتماً مراجعه کنند و تشخیص داده بشود بیماری اوتیسم . متأسفانه این بیماری هیچ درمان قطعی هم برای آن پیدا نکردند ، هیچ ارتباطی هم با ژن ها در آن پیدا نکردند
