در اولین تغذیه ای که در مراحع بین المللی توصیه میشود اینکه در اولین دقیقه ای که بچه بدنیا می آید و همزمان با بریدن بند ناف در اتاق های عمل یا اتاق زایمان بچه را به سینه مادر بگذارند مهم نیست که این سینه مادر شیر دارد یا ندارد مهم همان تماس و نگاه طرفین است که هردو منتظر دیدار هم بودند و استفاده از گرمای بدن مادر و محبت مادر است. در حال حاضر کوشش میشود که سزارین ها موضعی انجام شود در سراسر دنیا این روال وجود دارد در ایران هم به سرعت در حال پیشرفت است و مادر در تمام ایام سزارین هوشیار و بیدار است زیرا از بی حسی های موضعی استفاده میشود مشخص شده است که اگر نوزادان این شانس را داشته باشند که بلافاصله بعد از تولد یک نیم ساعت تا 1ساعت را با مادر بگذرانند یک ارتباط عمیق عاطفی بین مادر و بچه بوجود می آید شانس شیر دهی برای مادر چند برابر میشود و بسیاری از مشکلاتی که مادر حس میکند اینکه شیر ندارم بچه بی قرار است و خیلی از مسائلی که ممکن است در آینده پیش بیاید تصویر میشود در این تماس سفارش میشود که نیم ساعت تا 1 ساعت اول روی سینه مادر باشد بچه از اتاق زایمان به اتاق مادر برود و سیستم بیمارستانی به بچه و مادر جز حفاظت و نگهداری اینکه مواظب هردو باشند نداشته باشند یعنی ریکاوری و اتاق باهم میروند و 6ساعت اول را خدماتی مانند واکسن ، حمام کردن و خدمات دیگر را بعد از 6 ساعت میگذارند یعنی یک مقدار قابل توجهی را بین مادرو فرزند را کنار میگذارند و این کنار هم بودن برای هر دونفر بی اندازه موثر است.
