کابوس های خانم ها بیشتر در مورد کشاکش های اجتماعی هست. در مورد ارتباطات دوستانه خودشان ولی کابوس آقایان مربوط به بلالای طبیعی مثل سیل، زلزله، هجوم حشرات و بیشتر در مورد آسیب فیزیکی هست. 50درصد بزرگسالان معمولا کابوس می بیننند.
علت های مختلفی برای کابوس دیدن وجود دارد. استرس های روزمره . اضطراب هایی که افراد در اثر رویداد های مختلف تجربه می کنند. مصرف برخی از دارو ها. همینطور اختلالات خواب مثل حمله خواب، اختلالات تنفسی، اعتیاد، بعضی بیماری ها مثلا تب دار بودن همه اینها می تواند زمینه ساز کابوس در افراد شود.
در مورد کودکان اول بحث هست که آیا نوزادان هم کابوس می بینند یا نه؟ هنوز ثابت نشده بعید هم به نظر میرسد چون مفهوم رویا از 2 سالگی بیشتر شکل میگیرد. اما کابوس در کودکان اگر بخواهیم نام ببریم از 3 سالگی شروع می شوند. کابوس هایی که ساده هستند و زیاد ماهیت پیچیده ای ندارند. اما 3 تا 5 سالگی سن شایع کابوس برای کودکان هست و و.ادلین نباید احساس ناراحتی و نگرانی بکنند.
بزرگسالان باید یک ساعت منظمی را برای خواب خودشان در نظر بگیرند. در نظر داشته بشاند که ساعت خواب و بیداری شان تغییر نکند. از خوردن غذا قبل خواب اجتناب بکنند زیرا تاثیر بعضی غذا ها می تواند باعث دیدن کابوس شود زیرا بدن ما در حال هضم غذا هست و بدن ما بیشترین فعالیت را دارد. مصرف دارویی اگر سبب کابوسی شده با پزشک خودشان مشورت داشته باشند. این راهکارها می تواند راه گشا باشد . یک نکته هم خدمت والدین عزیز عرض کنم. در مورد کابوس های کودکان خودتون در دو مورد احساس خطر بکنید. زمانی که کودک دچار کابوس می شود و احتمال خطر وجود دارد. افتادن از پله، سقوط کردن، آسیب رسیدن به کودک و مواقعی که کودک یک کابوس را به شکل واحد می بیند و هر روز صبح سعی میکند آن را برای والدین خود تعریف کند، این یک مقدار تردید برانگیز هست و باید حتما باید به پزشک روانش شناس مراجعه شود . زیرا کابوس واحد مکرر دارد دیده می شود. بهترین برخورد والدین برای کابوس های کودکانشان به این صورت هست که اجازه بدن از کابوس هایشان صحبت کنند ، نقاشی بکشند تا متوجه بشوند ترس ها و اضطراب های کودک در چه مورد هست تا بتوانند راهکارهای مناسب را ارائه بدهند.
