خیلی از مواقع والدین به علائم بروز افسردگی در کودکان دقت نمی کنند. یکی از مواردی که اشاره شد در خبر هم ، پرخوری هست. اشتهای بیش از حد و غیرطبیعی کودکان حاکی از این هست که کودک در یک شرایط بحرانی و استرس زا و در شرایطی هست که دائما دارد یک موقعیت هیجانی را تجربه می کند و برای کنار امدن با این موقعیت هیجانی مبادرت به پرخوری می کند . در واقع پرخوری یک مکانیسم دفاعی هست تا سرپوشی بگذارد بر مشکلات خودش. بنابراین والدین باید دقت بیشتری داشته باشند در خصوص رفتارهای فرزند خودشان و این هم مستلزم این هست که رابطه و و تعاملشان با فرزندانشان بیشتر شود. هم به لحاظ عاطفی می توانند ارتباط بهتری با فرزندشان داشته باشند و دوستی بیشتری داشته باشند و هم در جریان مشکلات و اختلالاتی که احیانا فرزندانشان دارند می توانند قرار بگیرند.
والدین دقت داشته باشند اگر این پرخوری که فرزندانشان دارند در کنار علائمی مثل اختلال در خواب و تمرکز باشد، گوشه گیری و انوزا، مشکلات تحصیلی را برای فرزندشان به دنبال داشته باشد. اینها می تواند علائم تقریبا هشدار دهنده باش که فرزندشان دچار تقریبا افسردگی شده و باید دقت بیشتری داشته باشند . اما ما داریم بعضا پرخوری را به دلیل علت های فیزیکی مثل اختلال در غده تیروئید. باید این دو تمیز داده باشد. یعنی باید ابتدا مشخص شود که منشا این منزوی شدن و افسرده خوئی فرزندمان عوامل روانی هست یا عوامل فیزولوژیک. تشخصی داده شود بعد متناسب با تشخصی درمان صورت بگیرد. نکته دیگر در مورد پرخوری اینکه بجای اینکه فرزندمان را تنبیه و مجازات کنیم و از پرخوری اش عصبانی بشویم بیاییم به الگوی تغذیه ای فرزندمان دقت داشته باشیم. ببینیم چه مواقعی مبادرت به پرخوری می کند. آیا از روی عادت و تقلید هست یا نه می خواهد جلب توجه ما را به دنبال داشته باشد؟ همه اینها برای ما پیام دارد. آیا این رفتار پرخوری کودک همراه با علائم دیگری هست مثل مشکلات در خواب، مشکلات در تمرکز، مشکلات ارتباطی. همه اینها برای ما پیام دهنده هست و بهترین درمان و سریع ترین درمان را در اختیار ما قرار می دهد
