تحقیر کودکان باعث تقویت حس خود کم بینی در آن ها می شود .
تحقیر کردن کودکان با ایجاد کاهش اعتماد به نفس ، حس خود کم بینی میان ان ها را تقویت می کند . ریشه ی بسیاری از بیماری های روانی ، حقارت است و شاید کم نباشند والدین و مربیانی که تصور می کنند تحقیر کودکان و نوجوان نوعی تلنگر به وی و روشی برای تربیت است .
متاسفانه بیشتر والدین و مربیان از تحقیر مخرب استفاده می کنند و با سرکوب اعتماد به نفس و القا ارزش ها و احساسات منفی ، نه تنها زمینه ی ایجاد رشد برای بالا رفتن توانایی ها یفرد تقویت نمی شود ، بلکه اعتماد به نفس فرد بسیار کاهش می یاد و به حس خود کم بینی نیز می رشد . بهترین روش برای تقویت یک فرد این است که در ابتدا او را با خودش و توانمندی ها و استعداد های درونی اش مقایسه کنیم . و د رگام بعدی زمینه های رشد و تعالی و شکوفایی های توانمدی هایش را فراهم شازیم .
تحقیر کردن در تقویم دینی ما بسیار ؟ است و بسیار سفارش شده که این مسئله مد نظر قرار بگیرد واز این موضوع اجتناب کنند افراد ،خصوصاً والدین در خصوص کودکان .
تحقیر کردن میتواند سر منشا بسیاری از اختلالات روانی در افراد بشود و بسیاری از مشکلات روانی را برای افراد رقم بزند. تحقیر کردن دو نوع است :یکی حقارت سازنده است و دیگری حقارت مخرب که معمولاً و متاسفانه مربیان و والدین از حقارت مخرب استفاده میکنند،وقتی صحبت از حقارت سازنده میشود فرد خودش را نسبت به توانایی های بالقوه اش میسنجد و در واقع این سنجش هست که باعث میشود نوعی احساس حقارت کند البته این نوع سنجیدن نوعی نیروی محرکه برای فرد محسوب میشود و یک انگیزه ای برای پیشرفتش میشود مثل مواردی که برای اکثر دانشمندان و اندیشمندان،متفکرین و بسیاری از افرادی که وضعیت مالی خیلی نامساعدی داشتند به وجود می آید که همین باعث ایجاد نیروی محرکه ای در اینها شده و توانمندی های بالقوه خودشان را شناختند و در این سو پیشرفت کردند و باعث تعالی آنها در این زمینه شده. اما اگر بخواهیم از تحقیر کردن مخرب صحبت کنیم نقطه مقابل حقارت سازنده است که با سرکوب اعتماد به نفس فرد و همینطور القای ارزش و احساسات منفی باعث میشود که فرد نه تنها رشد و شکوفایی را در خودش شاهد نباشد بلکه منتهی به کاهش اعتماد به نفس میشود و احساس خودکم بینی در فرد ایجاد میشود.ما بارها در برنامه صحبت کردیم اگر میخواهیم قیاسی برای افراد داشته باشیم مخصوصاً برای کودکان باید این قیاس در ارتباط با خودشان باشد در مورد خود کودک، توانایی ها و توانمندی های خود کودک در طی سال های مختلف مد نظر قرار بگیرد و پس از آن زمینه و بستر این فراهم میشود که فرد پیشرفت داشته باشد در زمینه توانمندیهاش و آن کاستیها هم به تدریج رو به روشد روند و در کنار اینکه به توانمندیها توجه میکنیم به کاستی ها هم دقت داشته باشیم. پررنگترین مطلبی که مد نظرمان است توانمندیهای فرد است تا نقطه ضعف فرد
اولین نکته که اتفاق میافتد کاهش اعتماد به نفس است که این مسئله خیلی حائز اهمیت است ، احساس ناامیدی در خصوص موفقیت در کارها ،ترس از شکست این نکته بسیار حائز اهمیتی است که برای کودکان و نوجوانان اگر ترس از شکست داشته باشد به سراغ تجربیات جدید نمیرود و ما کمتر شاهد پیشرفت او خواهیم بود ، بی رغبتی نسبت به مشارکت های دسته جمعی و گروهی ، کاهش فعالیت های بین فردی کودک را شاهد میشویم به دلیل آن احساس خجالت و کمرویی که در کودک اتفاق می افتد به دلیل خودکم بینی، در خصوص تصمیم های قاطع احساس عجز و ناتوانی میکنند به دلیل آن احساس حقات و خود کم بینی ، وابستگی آنها به خانواده و اطرافیان بیشتر میشود چون تصور میکنند که خودشان نمیتوانند تصمیم درست را بگیرند ، نمیتوانند رفتار درست را انجام دهند ،و اینها مطالبی هست که ما به صورت خلاصه بهش اشاره میکنیم.
سلام نکردن یکی از مواردی هست که معمولاً والدین فراموش میکنند و میتواند خیلی تاثیر مخربی روی روان کودک داشته باشد ، خیلی از مواقع والدین از در وارد میشوند کودکان با ذوق و شوق به استقبالشان میروند و آنقدر که به،افراد بزرگسال توجه میکنند کمتر کودک آن منزل مورد توجه قرار میگیرد در نظر نگرفتن مکان مناسب برای مسافرت و تفریح از دیگر مواردی است که میتواند تاثیر خیلی خیلی مخربی روی کودک بگذارد با آنکه خیلی ساده است ،عدم وفا کردن به قول و قرارهایی که با کودک گذاشته میشود و اهمیت ندادن به آنها از دیگر مواردی است که میتوانیم به آن اشاره کنیم، در مهمانی ها ، رفت و آمدها به حساب نیاوردن رای و نظر کودک ،توجه نکردن به خواسته کودک از دیگر مواردی است که بایستی مد نظر داشته باشیم ، طعنه زدن ،سرزنش کردن کودک از نکات دیگری است که باید مد نظر داشته باشیم ،متاسفانه در خیلی از موارد شاهد میشویم که کنجکاویهای کودکان با این واژه که تو دخالت نکن، تو فضولی نکن،متاسفم که این واژه ها را میگم این ها میتواند تاثیر مخربی روی کودک بگذارد و باعث ایجاد احساس حقارت مشود که ما بعدها این نکته را فراموش میکنیم که بیشتر از توان کودک انتظار داشتن ،والدینی که اصرار دارند که کودک بهترین و بالاترین نمره را کسب کند این باعث میشود که کودک به علت عدم توانایی نسبت به هم نوعان و دوستان خودش احساس حقارت بکند ،اینها مواردی است که باید مد نظر قرار بدهیم
تفهیم کردن افراد به خصوص کودکان نقطه مقابل تحقیر کردن است ،با رفتارهای بسیار ساده و بسیار مهربانانه مثل بوسیدن کودک در آغوش گرفتن آن و ابراز عاطفی کردن از نکاتی است که باید به یاد داشته باشیم ، سلام کردن کودک از مواردی است که میتوانیم در خصوص تفهیم کودک یاد کنیم ، انتخاب نام زیبا ، همنطور که ما غالباً از اینکه افراد مارا به خوشنامی بشناسند ،با یک نام با مسما بشناسند لذت میبریم در مورد کودک هم این موضوع صدق میکند نباید فراموش کنیم، اینها مواردی هستش که میتواند باعث تفهیم کودک شود هم بازی شدن با کودک از مواردی هست که سبب اکرام کودک میشود و میتواند باعث تقویت اعتماد به نفس و عزت نفس کودک شود.
