تنبیه کردن کودکان نه تنها اثر مثبت تربیتی نداشته بلکه زمینه را برای پرخاشگری و بروز سایر مشکلات رفتاری در کودک فراهم می کند اثرات حاصل از تنبیه بدنی کاملا موقتی بوده و به هیچ عنوان کودک را نسبت به زشتی کار آگاه نمی کند . رفتار های ضد اجتماعی مانند بزه کاری در سنین بالاتر و همچنین اختلافات شدید زناشویی پس از ازدواج مهمترین پیامد قابل پیش بینی تنبیه بدنی کودکان است و همچنین کتک زدن کودکان می تواند با کاهش رشد ذهنی و تاثیرات بسیار نامطلوب بر روی دستاوردهای تحصیلی کودک همراه باشد.
اولین بار در هزار و هفتصد و هشتاد و سه بعد از این که از نظر علوم تربیتی اثبات شد که فایده ای ندارد تنبیه بدنی در لهستان حرکت هایی شروع شد برای غیرقانونی کردن آن . و در سال هزار و نهصدو بیست و سه بیانیه بین المللی کودکان را نجات دهیم ایجاد شد و الان هم دفتری ایجاد شده است که کمیته حقوق کودکان در سازمان ملل که قوانین را پیگیری می کند، که به صورت جدی تنبیه کودکان را در مدرسه و خانه جلویش را می گیرد. در کشور ما خوشبختانه قوانین جلوگیرنده وجود دارد اگرچه زیاد خیلی روی این قوانین کار نشده است در آسیا ، علت آن هم این است که کارشناسان علوم رفتاری و روانشناسی دیده اند که تنبیه بدنی نمی تواند تغییر رفتار ایجاد بکند ، تغییر رفتار حال تغییر نگرش یا تغییر ذهنیت کودک است. تنبیه بدنی فقط تا زمانی که احتمال مشاهده شدن و گرفته شدن مچ بچه وجود دارد برایش یک ترس و نگرانی برایش ایجاد می کند و او ممکن است یک رفتار مخفی انجام بدهد و بعدا هم ادامه پیدا بکند به شکلی که در خبر گفته شده بود ، خشونت ، چون تنبیه بدنی شکلی از خشونت است دیگر ، تبدیل می شود به خشونت با همسر ، خشونت با دیگر همکاران و مسائلی از این دست. تعریف تنبیه بدنی هم بد نیست بگوییم : هر گونه تنبیهی که با نیروی فیزیکی برای ایجاد درد حتی خفیف صورت بگیرد . این نوع تنبیه تنبیه بدنی است. از نظر قانون خوش بختانه خیلی از جاهای دنیا ممنوع است . کشور ما ممنوعیت تنبیه در مدارس است. در شمال اروپا ممنوعیت تنبیه در منزل را هم داریم یعنی بچه ها می توانند گزارش کنند. در کشور ما هم تحت حمایت هستند و قوانین آن در حال بازنگری است و جالب است بدانید که آمریکا از این جهت نسبت به دنیا عقب هست یعنی در برخی از ایالات جنوبی آمریکا و همچنین ایالت های شرقی آمریکا قوانین ممنوعیت تنبیه در مدارس وجود ندارد و در مدارس امکان استفاده از تنبیه بدنی وجود دارد و این نگاه سنتی است که در بخشی از ایالات متحده وجود دارد. می توانیم به جایگزین های تنبیه بدنی بپردازیم گرچه بحث طولانی ای می شود اما فهرست وار بگویم که به جای تنبیه بدنی چه بکنیم؟
با توجه به نیاز های کودک ، اجازه بدهیم گاهی وقت ها بازی بکند ، اطلاعات بدهید ، با او صحبت کنید ، دلیل رفتار خود را به او بگویید ، این طوری نیاز به درگیری نخواهد بود ، احساس زیربنایی کودک را شناسایی بکنید ، اگر با برادر و خواهرش دارد دعوا می کند اگر آن احساس زیرین را شناسایی بکنید از طریق دیگری به او می گویید این احساس را تخیله بکند مثلا خشم ، محیط را تغییر بدهید ، بچه را از آن محیط بیرون ببرید ، نگویید که این کار را بکن و این کار را نکن ، مستقیم به او دستور ندهید، در عمل رفتار درست را به او نشان دهید ، تخفیف های کوچکی به او بدهید ، و از همه مهمتر با بچه رابطه عاطفی داشته باشید و احساس خودتان را وقتی با او هستید بیان کنید ، بچه با شما همدل و هم سو می شود و مقابل شما نخواهد بود . بحث تغییر رفتار ، بحث بسیار کامل و مطولی است که ما فقط به آن اشاره کردیم.
