التهاب است که درد را ایجاد می کند ما هم برای کاهش التهاب عرض کردیم اول از یخ استفاده می کنیم. نشد می آییم سراغ درمانهای ضد التهابی خوراکی مثل قرص ها و کپسولهایی که هست از دیکنوفلاک و ... که باید مصرفش خیلی خیلی با دقت باشد، عوارض کلیوی بسیار دارد. متاسفانه عوارض گوارشی بسیار زیاد دارد. گاهی بیمار به زخم معده مراجعه می کند به خاطر مصرف این دارو ها . ببینید امروزه بحث می شود راجب درمان هایی که خوب خیلی به قولی نوپا هست. مثل PRP مثل درمان تزریقی اسیدهیالورونیک. مثل گلوکز آمین ها که انواع و اقسام و رنگ و وارنگ با قیمت های خیلی بالا گاهی در تمام داروخانه ها پیدا می شود. گاهی می بینید داروخانه ای استامیوفن را که خیلی ساده است ندارد ولی انواع و اقسام گلوکز امین ها را دارد. اگر به طور کلی بخواهیم توصیه بکنیم در مورد گلوکز امین ها در مورد این سری از دارو شواهد علمی یا اویدنس بیس کافی نیست که ما بگوییم این دارو ها واقعا جلو آرتروز را می گیرد ولی درد را کاهش می دهد. مثل یک مسکن. اینها هنوز وارد سیستم FDA Aproof نشدند. یعنی مورد تایید سازمان غذا و دارو نیستند. اما خوب یکسری قضایای تجارت و این حرف ها هست دیگر. این دارو ها باید در تمام دنیا فروش رود. انواع و اقسامش هم هست. ما نه می توانیم ردش کنیم نه تایید. چون هنوز شواهد کافی در موردش وجود ندارد. PRP به همین ترتیب. در مورد زانو واقعا بسیاری از مقالات رد کرده است. ممکن است تاثیرات جزئی داشته باشد آن هم با هزینه های خیلی بالا. ببینید آرتروز درد یک روز و دو روز نیست. درد مزمن هست و سالیان سال با فرد هست. درمانی خوب هست که هم در دسترس باشد. هم ارزان باشد هم عوارض نداشته باشد. اینها هم در دسترس نیستند هم خیلی هاشان عوارض دارند و هم تایید شده کامل علمی نیستند و هم هزینه های بسیار بالا دارند . لذا توصیه نمی کنم. در مورد تزریق های اسیدهیالورنیک که باز هم برندهای مختلفی در بازار هیت. اسیدهیالورنیک قسمتی از ماده مفصلی را تشکیل می دهد که شناخته شده است. تزریق این ماده هم کیفیت ماده مفصلی را بهبود می دهد اما نه اینکه غضروف بسازد. غضروفی نمی سازد. کیفیت بهتر می شود. درد کمتر می شود و عوارض نسبت به سایر درمان ها کمتر است اگرچه این هم متاسفانه هزینه اس بالا هست. به هر حال ما توصیه می کنیم که هیچوقت خودسرانه فرد به هیچکدام از این داروها مراجعه نکند. گاهی برخی از این داروها عوارض بسیار بسیار خطرناکی دارند. مخصوصا داروهایی که در آن از کورتون با دوز بالا استفاده می شود یا داروهایی که هنوز آثارشان خیلی شناخته شده نیست و می توانند تخریب بافتهای دیگر را سبب شوند. می تواند عوارض ههای کبدی گوارشی بگذارند . از جمله درمانهای دیگر تزریق کورتون داخل مفصل زانو هست. خوب بینید تزریق کورتون یک نوبت حداکثر دو نوبت در طی یک سال اگر مجوز داشته باشد علمی هست. اما اگر عادتا بخواهد کورتون تزریق شود واقعا بد هست و عوارضش بسیار بیشتر از مضراتش هست. اما این هم جزو درمان هایی هست که دارد روتین می شود. هدف این هست که ما زانو را تا می شود نگه داریم و به جراحی نرسانیم تا سن فرد به سن مناسب جراحی برسد.
بیمار باید از ورزش هایی که شامل دویدن و جهیدن هستند اجتناب کند . شنا و دوچرخه سواری ورزش های مناسبی برای استوآرتریت زانو هستند. نرمش می تواند دامنه حرکات زانو را افزایش داده و عضلات اطراف زانو را تقویت کند. سعی می شود تا دامنه حرکات زانو توسط نرمش هایی کششی افزایش یابد . استفاده از عصا، کفش های مخصوص و یا استفاده از زانوبند می تواند کمک کننده باشد. داروهای متعددی در کنترل درد این بیماران به کار برده می شوند. ممکن است درد یک بیمار با داروی خاصی کاهش یابد که این دارو برای بیمار دیگر موثر نباشد. مهمترین دسته دارویی که در کنترل این بیماری کاربرد دارد ، داروهای ضدالتهابی هستند . اگر درد استوآرتریت به درمانهای غیرجراحی ذکر شده پاسخ ندهد پزشک معالج ممکن است تصمیم به استفاده از درمان های جراحی بگیرد.
