بزاق دهان به‌طورمعمول دارای املاح زیادی است. این املاح معمولاً درجاهایی که با غذا و مسواک کم¬تر در تماس است، رسوب می¬کند. رسوب این املاح، بستر مناسبی است برای جایگزینی میکروب¬هایی که به‌طور طبیعی در دهان وجود دارد و رشد و تکثیر آن¬ها. درمجموع با افزایش حجم رسوبات و به‌مرور جرم تشکیل می¬شود. ما معمولاً مقدار کمی از جرم تشکیل¬شده را می¬توانیم مشاهده کنیم و قسمت عمده¬ی این جرم با تخریب لثه در زیر لثه¬ی تخریب¬شده جایگزین شده و از دیدمستقیم ما پنهان می¬ماند و مسئله¬ی مهم¬تر این‌که این جرم¬های تشکیل-شده پر از میکروب¬های مختلف است و با مسواک زدن هم تمیز نمی¬شود. این میکروب¬ها بین 20 الی 40 درصد جرم تشکیل¬شده را تشکیل می¬دهد و بافت چسبنده¬ی لثه را که محکم به دندان¬ چسبیده، به‌مرور تخریب کرده و باعث سست شدن پایه¬های دندان¬ می¬شود. جرم¬های تشکیل¬شده بر روی دندان¬ به‌مرور باعث آزردگی لثه می¬شود. ازآنجایی‌که این امر به‌تدریج اتفاق می¬افتد، بیمار متوجه عقب¬نشینی لثه نمی¬شود. لثه¬ای که عقب¬نشینی کرده، با جرم¬گیری جایگزین می¬شود و فضای خالی که بین دندان¬ها در اثر عقب¬نشینی لثه ایجاد می¬شده از دید بیمار پنهان می¬ماند. وقتی این جرم¬ها تمیز می¬شود، لثه تحلیل رفته در معرض دید بیمار قرار می¬گیرد و چنین به نظر می¬رسد که جرم¬گیری باعث از بین رفتن لثه شده است. درصورتی‌که تمام این اتفاقات قبلاً صورت گرفته بوده ولی از دید بیمار پنهان بوده است.
