پوسیدگی یکی از شایع¬ترین بیماری¬های در حال حاضر است. ولی شاید این را ندانند، پوسیدگی یک بیماری میکروبی است و یک بیماری معمولی نیست؛ و دوماً اینکه شایع¬ترین است یعنی در هیچ جای دنیا وجود ندارد که بتوانیم کاملاً جلوی پوسیدگی را بگیریم. علت این پوسیدگی و علت خیلی از بیماری¬های لثه که در اس¬ام¬اس¬هایی که عزیزان به شما فرستادند هم وجود دارد میکروب¬ها هستند؛ بنابراین یکی از عاملان اصلی مشکلات دهان و دندان، میکروب¬ها هستند. البته باید بدانید که یک‌چیزی ذر حدود 90 درصد از میکروب¬هایی که دردهان وجود دارند، میکروب-های بی¬ضرری هستند. ولی 10 درصد باقی‌مانده هست که ما امیدواریم که تعدادشان بیشتر نشود زیرا اگر تعدادشان بیشتر شود، بیماری را به وجود می¬آورند. دومین عاملی که باعث بیماری دردهان می¬شود عامل فشار است. ما در اصل‌داریم در یک محیط بیولوژیکی که در داخل دهان‌داریم که هم در آن میکروب است و هم در آن تغییرات حرارتی وجود دارد چون انسان هم‌غذای گرم و هم‌غذای سرد را می‌خورد و به‌غیراز آن تغییرات پ¬هاش وجود دارد یعنی انسان غذاهای اسیدی می¬خورد مثل ترشیجات و غذاهای بازی می¬خورد، بنابراین تغییرات پ¬هاش هم در داخل دهان وجود دارد. به همین دلیل است که تعداد صدماتی که دندان¬ها می¬خورند بیشتر از صدماتی است که مثلاً پوست یا چشم می¬خورد. مجموعه¬ی این دو یعنی میکروب¬ها و فشار می‌توانند باعث افزایش مشکلات دندان¬ها و بافت¬های نگه‌دارنده‌اش بشود. البته ما بیماری¬های مختلفی دردهان داریم. این بیماری¬های مختلف شایع نیستند یعنی ما این امکان راداریم که خدای‌ناکرده دردهان سرطان داشته باشیم، ولی چون شایع نیستند ما بیشتر در مورد بیماری¬های شایع صحبت می‌کنیم. بیماری¬هایی که می¬توانیم با درمان¬های نگهداری، حداقل از تعداد آن کم کنیم.
اولین بیماری که در آن شیوع دارد پوسیدگی است و بعد به دنبال آن بیماری¬های لثه و به دنبال آن از دست رفتن دندان¬ها به علت یکی از دو علت قبلی یعنی یا پوسیدگی یا بیماری لثه و به دنبال آن صدماتی که در اثر فشار یا ضربه یا در اثر ساییدگی دندان¬ها به وجود می¬آید؛ بنابراین اگر مجموعه¬ی این صحبت¬ها را جمع کنیم بازهم به دو چیز یعنی میکروب و فشار برمی¬گردیم. البته یک‌چیز را نباید فراموش کرد و آن‌هم ژنتیک است. ژنتیک در اصل یک عامل کمک¬کننده است. اینکه به چه صورت عمل می¬کند، به این صورت که در اصل بزاق دهان ما یک خاصیت شویندگی دارد. این بزاق به‌غیراز خود سیلانش که خاصیت شویندگی را به وجود می¬آورد، واجد یکسری مواد ضد میکروبی است که از رشد بیش‌ازحد میکروب¬های بیماری¬زا جلوگیری می¬کند؛ بنابراین در کسانی که میزان بزاق آن¬ها کم است یا در کسانی که آن نوع ماده¬ی میکروب‌کش در بزاقشان ترشح نمی‌شود، این¬ها افرادی هستند که میزان میکروب¬ها در آن¬ها بیشتر خواهد شد و می‌توانند بیماری¬ها را به وجود بیاورند. طبیعتاً بیماری¬های لثه یا پوسیدگی بیشتر است.
