دیابت و ناتوانی جنسی

سردسته بيماريهایي که منجر به اختلال نعوظ مي شوند، ديابت يا مرض قند مي باشد. تقريباً 75-35 درصد مردان مبتلا به ديابت دچار اختلال در نعوظ هستند. کنترل قند خون به مقدار زيادي از عوارض ديابت جلوگيري مي کند ولي در نهايت بيماري ديابت درجاتي از عوارض خود را به بيمار تحميل خواهد کرد. در افراد ديابتي اختلال در نعوظ از سن پائين‌تري شروع مي شود. در برخي از موارد اختلال در نعوظ اولين علامت بيماري ديابت مي باشد. کم نيستند مردانيکه با اختلال نعوظ مراجعه مي کنند و در بررسي مشخص مي شود که فرد داراي بيماري ديابت بوده و نمي دانسته است. با افزايش سن احتمال وقوع اختلالات نعوظ در افراد ديابتي بيشتر مي شود. آمارها نشان مي دهند شيوع ناتواني جنسي در افراد ديابتي در سنين 45، 50، 60، 70، و 80 سالگي به ترتيب 5/7 درصد، 23 درصد، 40 درصد، 58 درصد و 80 درصد مي باشد که حدود 2 تا 5 برابر افراد غير ديابتي جامعه مي باشد. بيماري ديابت هم عروق و هم عصب‌گيري آلت تناسلي را مختل مي کند. اگر عروق آلت تناسلي بيماران ديابتي را بررسي کنيم، در بيشتر از 75 درصد موارد، شريان آلت تناسلي دچار نارسائي است، علاوه از آن در بررسي‌هاي بافتي تغييراتي در عضلات صاف اجسام غاري و اندوتليوم عروق مشاهده مي شود. اگر عضلات صاف اجسام غاري خاصيت الاستيسيتة خود را از دست بدهند، نمي توانند بخوبي منبسط شده و خون را در خود جاي دهند، و از طرف ديگر بسته شدن جريان خون خروجي آلت تناسلي وابسته به گشاد شدن اجسام غاري است، و در نتيجه اين بيماران دچار اختلال در نعوظ با علل مختلف مي شوند: نارسائي جريان خون ورودي شرياني، اختلال در انسداد جريان خون خروجي و آسيب به اعصاب آلت تناسلي. بدين دليل است که در ديابت پيشرفته درمان اختلال نعوظ مرد خيلي مشکل مي شود. بنابراين بنظر مي رسد که تغييرات عروقي مراحل انتهائي پاتوفيزيولوژي اختلال نعوظ در افراد ديابتي است.
چاقي: چاقي مي تواند با مکانيسمهاي مختلفي سبب ناتواني جنسي شود و در ضمن بعلت ابتلاي افراد چاق به بيماري‌هاي ديگر مانند بيماريهاي عروقي يا ديابت، ابتلا به ناتواني جنسي در اين افراد شيوع بيشتري دارد. در بدن مرد 10 درصد هورمون مردانه در بافت چربي تحت آنزيم آروماتاز تبديل به استروژن (هورمون زنانه) مي شود. در افراد چاق چون بافت چربي افزايش پيدا مي کند، مقادير بيشتري از تستوسترون به استروژن تبديل مي شود، يکي از عوارض آن بزرگ شدن سينه‌ها در مرد مي باشد. در افراديکه مقادير زيادي هورمون مردانه مصرف مي کنند، يکي از عوارض آن همين بزرگ شدن سينه‌ها مي باشد.
فشارخون: در مردانيکه داراي فشارخون هستند، تا 85 درصد موارد شريانيکه خون به آلت تناسلي مي رساند، دچار نارسائي است. ده درصد مردان در هنگام تشخيص فشارخون دچار اختلال نعوظ مي باشند. حتي در مردانيکه داراي فشارخون کنترل شده و درمان شده هستند، ممکن است بيش از 40 درصد داراي اختلال نعوظ شديد باشند.
افزايش چربي خون: بالابودن کلسترول خون و پائين بودن HDL (چربي مفيد)، يک عامل خطر مهم براي اختلال نعوظ مي باشد. در افراديکه به علت اختلال نعوظ مراجعه مي کنند و داراي کلسترول و LDL (چربي مضر) بالا هستند، درمان اصلي، کاهش دادن چربي خون است. ساير بيماريهائيکه مي توانند منجر به اختلال نعوظ در مردان شوند عبارتند از: نارسائي کبد، نارسائي کليه و بيماريهاي تنفسي.
آرتريت (التهاب مفاصل): آرتريت‌هاي مزمن يکي از فاکتورهاي خطر مهم براي ناتواني جنسي مي باشند و ناتواني جنسي در 50 درصد مبتلايان مشاهده مي گردد که يکي از علل آن رنج و خستگي روحي ناشي از بيماري است.
بيماريهاي عفوني: برخي از بيماريهاي عفوني بعلت ترس انتقال از طريق همسر و يا تأثير مستقيم مانند درد در پي التهاب اعضاي تناسلي سبب ناتواني جنسي مي گردند. بطور مثال در افراديکه بيماري ايدز دارند، کاهش فعاليت جنسي و ميل جنسي گزارش شده است.
نارسائي مزمن کليه: نارسائي مزمن کليه يکي ديگر از عوامل ايجاد اختلال در نعوظ بشمار مي رود. حدود 50 درصد بيماراني که دياليز مي شوند ناتواني جنسي دارند. عوامل مختلفي در ايجاد ناتواني جنسي در افراد با نارسائي مزمن کليه دخالت دارند. در 78 درصد اين بيماران، بيماريهاي انسدادي شريان خون رسان آلت تناسلي و در 90 درصد افراد، اختلال در انسداد وريد‌ها (نشت وريدي) مشاهده مي شود. همچنين بعلت اختلالات هورموني، کاهش ميل جنسي نيز به اختلالات نعوظ اضافه مي شود. پائين بودن سطح تستوتسترون سرم بعلت کاهش فعاليت سلولهاي ليديک و نيز افزايش LH و پرولاکتين خون در بيماران مبتلا به نارسائي کليه مشاهده مي شود. FSH ممکن است در حد طبيعي باقي بماند. از علل ديگر ناتواني جنسي در بيماران دياليزي، داروهاي متعددي است که اين افراد مصرف مي کنند و ممکن است بدليل عوارض داروئي دچار اختلال در نعوظ شوند. استفاده از داروهاي کاهش دهندة فشارخون و داروهاي ضد افسردگي که اين بيماران مصرف مي کنند مي تواند سبب اختلالات جنسي گردد. نود درصد افراديکه تحت عمل جراحي پيوند کليه قرار مي گيرند، عملکرد جنسي آنها بهبود پيدا مي کند. دراين افراد سطح تستوتسترون سرم به حالت طبيعي بر مي گردد، که باعث بهبود عملکرد جنسي مي شود.
برخي از اعمال جراحي مي توانند منجر ناتواني جنسي گردند. اعمال جراحي از طريق اختلال در اعصاب، خون رساني و يا آسيب به اعضايي که موجب نعوظ مي گردند، سبب بروز اين عارضه مي شوند. بطور مثال در جراحي ستون فقرات يا مغز ممكن است بعلت آسيب اعصاب مرتبط با نعوظ ناتواني جنسي اتفاق افتد. جراحي‌هاي وسيع لگني جهت تومورها و جراحي عروق بزرگ شكمي مثل آئورت، از علل ديگر اختلال در نعوظ هستند. مطالعات نشان مي دهند که نه تنها خود بيماري بلکه روش عمل جراحي نيز در ميزان شيوع عوارض پس از عمل و يا شانس بهبودي اين افراد مؤثر است. براي مثال در گذشته بسياري از گزارش‌ها در مورد جراحي وسيع رودة بزرگ نشاندهندة شيوع بالاي ناتواني جنسي در اين افراد بود ولي امروزه با تغييراتي که در روش عمل جراحي داده‌اند که در آن اعصاب رودة بزرگ تا حدودي حفظ مي شوند، درصد قابل توجهي از بيماران قادر به حفظ نعوظ بعد از عمل هستند. يک از درمانهاي سرطان پروستات، برداشتن کل پروستات مي باشد. اين عمل جراحي با جراحي پروستات که در بزرگي خوش‌خيم پروستات انجام مي شود متفاوت است، در جراحي پروستات براي بزرگي خوش خيم پروستات، آن قسمت از پروستات که بزرگ شده است و جلوي ادرار را مي گيرد، درآورده مي شود. در جراحي براي سرطان پروستات که کل پروستات را در مي آورند، 100 درصد مردان پس از عمل جراحي دچار ناتواني جنسي مي شوند، امروزه با تغييراتي که در اين عمل جراحي داده شده است، به مقدار زيادي مي توان به اين بيماران کمک کرد که با درمانهائي پس از عمل جراحي توانائي جنسي خود را بدست بياورند.

لیست برچسب‌ها

1 پاسخ

برای ارسال نظر وارد ویا ثبت نام فرمایید.

پرسش‌های مرتبط