بیماری پارکینسون:
این بیماری در واقع نوعی ناهنجاری در سیستم عصبی فرد بوده و به سرعت بر روی اندام حرکتی تاثیر می گذارد. مانند: لرزش دست که اغلب در سنین پس از 60 سال ایجاد می گردد.
پارکینسون پس از آلزایمر از شایع‌ترین بیماری های مربوط به سیستم عصبی می باشد که علائم آن با گذشت زمان تشدید می یابد. برای درمان این بیماری برخی داروها جلوی علائم بعدی را می گیرند ولی در شرایط حاد پزشک انجام عمل جراحی را به بیمار توصیه می کند.
اگر این بیماری به صورت مزمن ایجاد گردد، منجر به از بین رفتن سلول‌های ترشح‌کننده دوپامین در جسم سیاه مغز می شود و به همین دلیل فرد به سرعت با بی نظمی در انجام حرکات رو به رو می گردد. در اوایل ابتلا به بیماری بی نظمی در یکطرف بدن بوده و نیازی به درمان جدی نیست ولی در صورت درمان به موقع، لرزش ها شدید شده و بیمار دیگر قادر به کنترل حرکات خود نیست.
این گونه از بیماران با داشتن لرزش در انجام کارهای روزانه مانند: لباس پوشیدن، حمام کردن و غذا خوردن و همچنین قرار گرفتن در اجتماع دچار مشکل می شوند.
علائم هشدار دهنده در ابتلا به بیماری پارکینسون:
*عدم داشتن سرعت در انجام حرکات
*داشتن لرزش حتی در مواقع استراحت کردن
*عدم وجود تعادل در انجام حرکات
*خشکی در اندام حرکتی
در ابتدای ابتلا به بیماری، لرزش در دست ها و پاها طبیعی بوده و بیمار در انجام کارهای ساده نیز باید وقت زیادی را صرف کند. از جمله این مشکلات می توان به:
عدم وجود تغییر در حالات صورت؛ یعنی در همه شرایط فرد حالت یکنواختی دارد.(بدون داشتن عکس العمل)، خیره شدن به یک نقطه، عدم وجود انعطاف در قسمت شانه ها و پاها؛ البته فرد با کاهش حس بویایی خود نسبت به قبل باید به این بیماری مشکوک شده و بلافاصله به پزشک مراجعه کند.
علائم:
در ابتدا علائم یک قسمت را درگیر کرده و سپس طرف دیگر را نیز مبتلا می کند و البته این علائم در یک سمت از بدن تشدید بیشتری دارد. مثل: افزایش لرزش پاها در سمت چپ به نسبت سمت راست بدن
دیگر علائم عبارتند از:
1)لرزش:
لرزش ها اغلب از قسمت دست شروع شده ولرزش قسمت قدامی و تحتانی شست دست و انگشت سبابه از علائم شایع در این بیماری محسوب می گردد.
2)کاهش سرعت در انجام حرکات:
با سپری شدن زمان، بیمار توانایی خود را در انجام حرکات ارادی از دست می دهد.
به عنوان مثال: کوتاه تر شدن قدم های فرد در زمان راه رفتن، چسبیدن پا به کف زمین و ناممکن شدن برداشتن قدم های بعدی
3)عدم وجود انعطاف در بین عضلات:
بیمار انعطاف در انجام حرکات را از دست داده و درد شدیدی او را درگیر می کند و حتی این احتمال نیز وجود دارد که دست های بیمار در زمان راه رفتن دیگر حرکت نکنند و به صورت خشک در سرجای خود باقی بمانند.
4)عدم وجود نظم در حرکات بدن:
بیمار تعادل و کنترل حرکات خود را از دست داده و در مراحل تشدید بیماری به صورت خمیده و قوزدار می تواند حرکت کند.
5)کاهش انجام حرکات غیر ارادی:
لبخند زدن، پلک زدن و بی رویه بالا و پایین کردن دست ها در زمان راه رفتن از جمله حرکات غیر ارادی است که بیمار به آن دچار می شود.
البته برخی از بیماران نیز با این مشکل مواجه می گردند که چشم هایشان همیشه خیره بوده و هرگز نمی توانند پلک بزنند و در شرایط غم، شادی، ترس و استرس نیز حالات صورت آن ها هیچگونه تغییری نمی کند.
6)اختلال در صحبت کردن:
این بیماران اغلب در گفتارشان با دیگران دچار مشکل هستند و حالاتی نظیر: تند حرف زدن، آهسته صحبت کردن و مواردی نیز از این قبیل در آن ها قابل رویت است.
7)کاهش سطح هوشیاری:
این مشکل کاملاً در بیماران مبتلا بارز است و پزشک برای درمان معمولاً داروهای دوز پایین آلزایمر را برای آن‌ها تجویز می کند.
عوامل موجود در بیماری:
1)لرزش در زمان استراحت، عدم وجود انعطاف در بین عضلات و نداشتن کنترل در زمان ایستادن
از علائم دیگر می توان به:
2)کندی حرکات، قوزکردن در زمان راه رفتن، کاهش حرکت دست‌ها، کشیدگی پاها بر روی زمین، اختلال در صحبت کردن، برخاستن همراه با کمک دیگران، عدم توانایی در چرخیدن و دور زدن و عدم داشتن کنترل در زمان ایستادن و نشستن.
3)کاهش تن صدا، افت سطح بویایی در فرد نسبت به قبل، پیچ خوردگی پاها، عدم داشتن خواب کافی، بروز علائم افسردگی، یبوست، تعریق بالا، عدم کنترل آب دهان، آبریزش دهان، تکرر ادرار و بروز ناتوانی جنسی در آقایان
عوامل:
*محرکات موجود در محیط:
کار با مواد شیمیایی و یا بعضی از ویروس ها منجر به تحریک علائم بیماری می گردد.
*ژنتیک:
اختلالات ژنتیکی به صورت ارثی و یا در اثر تحریکات محیطی خطر ابتلا به این بیماری را در فرد افزایش می‌دهد.
*کاهش سطح نوراپی نفرین:
اختلال در فرایند عصبی که یک پیام‌رسان شیمیایی دیگری به‌نام نوراپی نفرین را تولید می‌کند نیز در افراد مبتلا به پارکینسون دیده می‌شود. نوراپی نفرین نقش مهمی در تنظیم سیستم عصبی غیرارادی فرد داشته و کارکردهای غیرارادی بدن مانند: تنظیم فشارخون را بر عهده دارد.
*کمبود دوپامین:
این مشکل معمولاً در اثر مرگ یا بروز ناهنجاری در بعضی از سلول‌های خاص مغز که مسئول تولید دوپامین هستند، ایجاد می گردد.
*وجود جسم لوی:
در مغز بیماران مبتلا به پارکینسون، دسته‌های غیرعادی پروتئین که جسم لوی نام دارد، مشاهده می گردد.
عوامل افزایش دهنده خطر:
-کار با حشره کش‌ها، مواد سمی و مواد شیمیایی
-وراثت:
افرادی که در خانواده خود سابقه داشتن ابتلا به آن را دارند، بیشتر از سایرین در معرض خطر قرار می گیرند.
-جنس:
این بیماری در مردان شیوع بیشتری دارد.
-سن:
با بالارفتن سن، احتمال ابتلا به این بیماری نیز افزایش پیدا می کند.
-قرار گرفتن در معرض مواد سمی:
کار با مواد سمی و مواد شیمیایی ابتلا به این بیماری را به میزان بالایی افزایش می دهد.
