تقریبا اکثر شیرخواران دچار برگشت محتویات معده (مثل شیر) به مری می باشند، ولی با بزرگ تر شدن شیرخوار به تدریج این حالت بهبود می یابد.
این عارضه پس از یک سالگی و با بهبود عملکرد دریچه مری برطرف خواهد شد. معمولا حدود 50 درصد کودکان، رفلاکس معده را با شدت‌های مختلف تجربه خواهند کرد و تنها درصد کمی از نوزادان دچار رفلاکس های شدید می‌شوند.
در نوزادانی که به این عارضه مبتلا هستند، بهتر است تعداد وعده‌های غذایی بیشتر شود و در هر وعده کودک شیر کمتری بخورد. این کار مانع از پر شدن کامل معده میشود و احتمال این که به دلیل نقص در عملکرد دریچه بین مری و معده، بخشی از شیری که نوزاد خورده است از معده وارد مری شود، به مراتب کمتر خواهد بود. همچنین پس از شیر خوردن بهتر است وضعیت نوزاد به حالت ایستاده بوده و در صورت امکان بادگلوی وی گرفته شود. ضمنا می توانید عادات شیرخوردن نوزاد خود را تنظیم کنید بدین صورت که هر 2 ساعت یک بار به او شیر دهید که این کار به تداوم و استمرار در این عمل نیاز دارد.
در اغلب موارد این عارضه نیازمند درمان‌های جدی نیست و اگر وضعیت نوزاد از نظر وزن‌گیری مناسب باشد، این وضعیت با رشد کودک بهبود خواهد یافت.
لازم بذکر است همیشه گریه نوزادان ناشی از گرسنگی نمی باشد و حتی با توجه به سن نوزاد، بخشی از گریه می تواند به دلیل کولیک نوزادی باشد و نباید با هر نوع گریه نوزاد به وی شیر ارائه نمود.
