زمانی که زنان نتوانند به طور کامل از نظر لذت جنسی ارضا شوند، به آنورگاسمی مبتلا می شوند و در چنین شرایطی احساس آرامش و اطمینان خاطر از تحریکات جنسی در هنگام مقاربت از بین می رود.
اختلال ارگاسمی زنان در واقع همان عدم رسیدن به اوج لذت جنسی و ارضای کامل زن است؛ به طوری که زن پس از انجام هر تحریک جنسی، آرامشش از بین رفته و در روح و جسم خود به صورت منظم و یا ناپایدار احساس ناراحتی کند.
ابتلا به این بیماری با افزایش سن بیشتر شده و رایج ترین سن ابتلا در خانم ها 35 سالگی می باشد.
ارگاسم به این معناست که زن بالاترین میزان لذت جسمی را به همراه دارد و اغلب با بروز انقباض‌هاي غيرارادي عضلات لگن می باشد. ارگاسم در خانم ها متفاوت است. برخی آن را با گرمای بدن و برخی دیگر با احساس سوزنی شدن تجربه می کنند.
انواع:
1.آنورگاسمي اوليه:
عدم وجود تجربه کردن ارگاسم
2.آنورگاسمي ثانويه:
تجربه کردن ارگاسم و اکنون بروز مشکلاتی در رسیدن به اوج لذت جنسی
3.آنورگاسمي موقعيتي:
زن در برخی از شرایط قادر است آن را احساس کند.
4.آنورگاسمي عمومي:
عدم وجود رسیدن به ارگاسم تحت هیچ شرایطی
علل:
*علل جسمي:
التهاب مفاصل، اختلالات ادراري و روده‌اي، جراحي لگن، خستگي، سردرد، درد، ام اس و ديابت
ممکن است به علت جراحي‌هاي زنانه مانند برداشت رحم يا جراحي براي سرطان‌هاي زنان ارگاسم مختل شود. به علاوه، تجربه نکردن ارگاسم اغلب با ساير مشکلات جنسي مانند آميزش دردناک همراه است.
عوامل رواني:
*اختلالات رواني نظیر: استرس
*وجود ترس از نزدیکی
*استرس مالی
*بروز استرس در فرد از بارداری و بیماری های انتقالی جنسی
*افسردگی
*وجود سابقه از قرارگیری در معرض تجاوز جنسی
*تغیير هورموني
*افزایش وظایف مربوط به خانم
عوامل ارتباطي:
1)عدم وجود روابط عاطفی در بین زن و شوهر
2)اختلافات خانوادگی
3)نداشتن تفاهم در خصوص نیازهای جنسی هر دو طرف
4)عدم وجود اطمینان بین زوجین
فيزيولوژي:
داشتن ذوق، تجربه، شیوه زندگي و روابط زناشویی
عوامل دارویي:
-داروهاي ضد فشار خون
-داروهای ضدافسردگي بازجذب کننده سروتونين مانند فلوکستين
-آنتي هيستامين‌ها(ضدحساسيت)
-داروهاي شيمي درماني
عوامل هورموني:
-در سنین قبل از یائسگی با كاهش سطح استروژن، تغییراتی در ناحیه تناسلی و روابط جنسی ایجاد می‌گردد.
-کاهش میل جنسی در زمان بارداری، بعد از فارغ شدن و شیردهی
-کارهای خانه، اشتغال زن، انجام همزمان چندین وظایف مانند: همسرداری، درس خواندن، اشتغال و حتی نگهداری از والدین نیز بر کاهش روابط جنسی میان زن و شوهر تاثیرگذار است.
-در خصوص مردها می توان گفت به دلیل بلند نشدن آلت ناشی از قرار گرفتن در اجتماع و یا جهالت، ترس و وسواس او موجب از بین رفتن نعوظ مرد شود.
علل کاهش میل جنسی در مردان:
1)عوامل جسمانی:
*استعمال سیگار و یا سایر مواد دخانی
*بروز کم خونی
*افزایش ترشح هورمون پرولاکتین از غده هیپوفیز
*افزایش وزن
*مصرف دارو برای درمان پروستات
*کاهش هورمون جنسی تستوسترون
*دیابت
2)علل روانی:
*افسردگی
*استرس
*خستگی مفرط
*وجود اختلاف بین زن و شوهر
*همجنس بازی
*عدم توانایی در ارضاء شریک جنسی
*استرس های محیطی مانند سر و صدا
علل کاهش میل جنسی:
الف.علل جسمی:
-بروز کم خونی به دلیل این که خانم در دوران عادت ماهانه و زایمان آهن زیادی را از دست می دهد.
-اعتیاد به الکل و سایر مواد مخدر
-دیابت
-در زمان بارداری، پس از زایمان و یا شیردهی به علت تغییرات شدید هورمونی
مصرف داروهایی مانند آرام بخش ها، ضد افسردگی ها، کاهنده فشار خون و ضد حاملگی
افزایش ترشح هورمون پرولاکتین از غده هیپوفیز
ب. علل روانی
افسردگی
استرس
خستگی و یا کار زیاد
اضطراب
تجارب پیشین آزارهای جنسی و یا تجاوز جنسی
گرایش به همجنسان خود
اختلافات و مشکلات جدی با شریک زندگی
شرایط زندگی دشوار مانند زندگی کردن در یک منزل مشترک با والدین خود و یا والدین شریک زندگی و...
استرس های محیطی از قبیل سروصدا و یا نورهای آزاردهنده
ترس از بارداری
طرد شدن از سوی پارتنر
احتمال آسیب به واژن
ستیز و دشمنی با مردان
احساس گناه درباره ی تکانه های جنسی
ارگاسم به عنوان گونه ای پرخاشگری یا رفتاری ناشایست برای خانم های آبرودار
دلایل مشترک در مردان و زنان:
اضطراب عملکردی:
در صورتی که مردان در برقرای ارتباط های گذشته انزال زودرس و یا اختلال در نعوظ و زنان رابطه جنسی دردناک و یا عدم رسیدن به ارگاسم را تجربه کرده باشند، ممکن است از ترس تکرار تجارب گذشه از رابطه جنسی امتناع ورزیده و یا از آن دلزده شوند.
افزایش آشنایی:
میل زوجین برای برقراری رابطه جنسی با یکدیگر معمولاً با گذشت زمان کاهش می یابد.
سرکوب کننده های میل جنسی:
سرکوب کننده های این میل شامل، بوی نامطبوع بدن، تغییر در ظاهر فیزیکی (چاقی و یا لاغری)، نامرتبی موها و لباس و عدم رسیدگی به بهداشت فردی.
فعالیت بدنی خیلی زیاد و یا خیلی اندک
عدم آگاهی از دانش جنسی، خواسته ها و ترجیهات جنسی شریک زندگی
تکراری شدن شیوه و وضعیت بدنی برقراری رابطه جنسی
الکل و مواد مخدر:
مصرف بيش از حد الکل و مواد روانگردان مي‌تواند ارگاسم را مختل کند.
فرآيند سالمندي:
تغييراتي طبيعي در بدن، هورمون‌ها، دستگاه عصبي و دستگاه گردش خون با افزايش سن، ايجاد مي‌شود که بر فعاليت جنسي اثر مي‌گذارد.
در زنان کاهش ميزان هورمون جنسي استروژن که هنگام گذر به دوران يائسگي رخ مي‌دهد تاثیرگذار است، به خصوص ممکن است بر اوج لذت جنسي زنان اثر بگذارد. پايين بودن مقدار هورمون زنانه در بدن توانایی کاهش حساسيت کليتوريس، نوک پستان‌ها و پوست را داشته و خون‌رساني به واژن و کليتوريس را دچار اختلال می کند.
اما نرسيدن به اوج لذت جنسي به زنان سالمند محدود نمي‌شود و حتي بسياري از زنان مي‌گويند با افزايش سن، تجربه جنسي آنها رضايت‌بخش‌تر مي‌شود.
درمان
ممکن است درمان آنورگاسمي مشکل باشد، بستگي به علت زمينه‌ساز علايم دارد.
راهکارهایی جهت درمان کاهش میل جنسی:
درمان برای هریک از اختلالات زمینه ای
در صورتی که فرد به بيماري خاصي مبتلا باشد که توانايي او در رسيدن به اوج جنسي را تحت تاثير قرار مي‌دهد، عوض کردن داروهاي مصرفي يا دوز آنها علايم این اختلال را برطرف مي‌کند.
هورمون درمانی
برای درمان‌هاي هورموني آنورگاسمي تضميني وجود ندارد، اما ممکن است کمک‌کننده باشند.
درمان با هورمون استروژن
این شیوه به صورت قرص برچسب پوستي يا ژل، مي‌تواند اثر مثبتي بر کارکرد مغزي و عوامل خلقي داشته باشد و بر پاسخ جنسي فرد اثر بگذارد.
درمان موضعي با استروژن (به شکل کرم واژن يا شياف‌ها يا حلقه‌‌هايي که به آهستگي مواد خود را آزاد مي‌کنند) جريان خون واژن را افزايش داده و به بهبود ميل جنسي کمک می کند.
پزشک در برخي موارد ترکيبي از هورمون‌هاي استروژن و پروژسترون را به طور خوراکي تجويز مي‌کند.
درمان با هورمون تستوسترون
ممکن است هورمون‌هاي جنسي مردانه (تستوسترون) که توليد آن در بدن زنان به مقدار اندکي مي باشد، نقشي در کارکرد جنسي زنان داشته باشند.
بنابراين اگر درمان با هورمون‌هاي استروژن و پروژسترون موثر نباشد، تجويز تستوسترون مي‌تواند به برطرف کردن مشکل ارگاسم زنان کمک کند،البته استفاده از تستوسترون براي درمان گاهي باعث عوارض جانبي ناخواسته‌اي مانند آکنه، پرمويي و تغييرات خلق و شخصيت مي‌شود. در تجویز تستوسترون برای زنان بین پزشکان اختلاف است.
اما بيش از همه تستوسترون در زناني موثر است که ميزان اين هورمون در نتيجه برداشتن تخمدان با جراحي در بدن آنها افت کرده است.
نکته قابل توجه این که در صورت انتخاب اين درمان از طرف پزشک جای نگرانی نیست. زیرا فرد را با دقت تحت‌نظر خواهد داشت تا مطمئن شود که عوارض جانبي برای فرد دارای اختلال پیش نمی آید.
