بحث آلودگی می تواند جزو عوامل تشدیدکنندهی اگزما باشد نه ایجادکننده‌ی اگزما. در اگزمای شیرخواران بیشتر یک زمینهی ارثی وجود دارد که بچهها مستعد هستند. پوستشان پوست خشکی است و این پوست خشک به زائدات اگزمایی به وجود آوردن شروع میکند. معمولاً از حدود دوماهگی به بعد خودش را نشان میدهد. اکثر مواردی که اگزمای شیرخوارگی وجود دارد تا حدود یک‌سالگی خودش را نشان میدهد. یک درصد کمتری هم تا سن 5 سالگی خودش را نشان میدهد. این‌که چه جور شروع میشود باید گفت که بیشتر در نوزاد دو الی سه‌ماهه بر روی صورتشان یک نواحی قرمز، پوستهدار، خارشدار به وجود میآید.
اگزما هرجایی از بدن را میتواند درگیر بکند ولی شایعترین مواردی که ما در بچهها میبینیم بر روی گونههای آنها است. در سر و یا صورتشان به وجود میآید. به‌مرور که این بچهها بزرگ‌تر میشوند، این اگزما جایش تغییر میکند. مثلاً بچهای که شروع به چهار دست‌وپا رفتن میکند روی قسمت بیرونی ساعدش و روی زانویش و روی پاهایش نقاطی است که اگزما به وجود میآید.
خوب یکسری عوامل تشدیدکننده است. به‌مرور که باز بچهها بزرگ‌تر میشوند بر روی قسمت داخلی آرنج و یا پشت زانوهایشان این حالت به وجود میآید. اطراف گردنشان ایجاد میشود؛ یعنی درواقع این اگزمای سرشتی و یا ایتوپیک میتواند جابهجا بشود. چیزی که هست این است که این بچهها به‌مرور خوب میشوند؛ یعنی وقتی‌که بزرگ‌تر میشوند، اینها بهتر میشوند. یک درصد کمی از اینها معمولاً تا سن بلوغ این مشکل برطرف میشود. درصد کمی ممکن است که تا بزرگ‌سالی هم ادامه پیدا بکند که بیشتر در بزرگ‌سالان در دستشان میبینیم که دچار اگزمای دست میشوند.
