درمان قطعی ندارد؛ یعنی این‌جوری نیست که با یک نسخه این فرد مشکلش برطرف بشود. ولی قابل‌کنترل شدن است. پس باید تحت درمان توسط پزشک متخصص پوست قرار بگیرند تا بیماریشان کنترل بشود... شدت پیدا نکند. روی آن عفونت به وجود نیاید. درمانهای مختلفی وجود دارد. یک سری داروهای کورتوندار هستند. پمادهای کورتوندار که پزشک برحسب آن‌که این ضایعه در کجا است، آن بچه چند وقتش است، توصیه میکند.
همان جور که مصرف درواقع سرخود و بیرویهی کورتون کار اشتباهی است که خیلی از وقتها ما میبینیم که افراد حالا چه کورتون چه داروهای دیگر را، بدون نسخه، بدون اینکه تحت نظر کسی باشند استفاده میکنند بعد دچار عوارض میشوند، از آن‌طرف هم اینکه اگر واقعاً لازم باشد برای این بچه پماد کروتوندار پزشک تجویز کرده، استفاده نکنند، باز از آن‌طرف هم کار اشتباهی انجام دادند. درواقع گاهی این تصور هست که مردم فکر میکنند که هر دارویی که با دفترچهی بیمه میتوانند بگیرند، این فقط نیاز به نسخه دارد. دارویی که آزاد است و با بیمه داده نمیشود اصلاً نیازی به تجویز پزشک ندارد و داروخانهها هم به این مسئله دامن میزنند. من خیلی وقتها میبینم مریض یک داروی خطرناکی را خودش ادامه داده و بعد میگویم خب تو که فقط برای دو ماه این دارو داشتی، چطور ادامه دادی؟ میگوید خب داروخانه این دارو را میدهد خانم دکتر. نسخه که نمیخواست. خب این خیلی مهم است. حتماً باید دارو تحت نظر پزشک باشد. مدتی که استفاده بشود. آن تعداد دفعاتی که باید استفاده بشود، همهی اینها مهم است. اگر تحت نظر پزشک این پماد کورتون استفاده بشود، مشکلی ندارد. گاهی اوقات نیاز به آنتیبیوتیک است، عفونت دارند. گاهی اوقات نیاز به داروهای ضد خارش است، آنتیهیستامینها است که بچهها پوستشان را نخارانند. گاهی شدیدتر است. ممکن که حتی داروهای خوراکی نیاز باشد. داروهای کورتون خوراکی یا داروهای دیگری که پزشک صلاح بداند و بدهد و در موارد خیلی شدیدتر ما اشعهدرمانی، مثل اشعهی ماورای بنفش به بدن این بچهها تابانده میشود تا آن بیماریشان را کنترل بکنند. ولی به‌مرورزمان که بچهها بزرگ‌تر میشوند این مشکلاتشان کمتر میشود و برطرف میشود.
