آب سیاه یا همان گلوکوم که معمولا گلوکوم انواع مختلف دارد ، در بچه ها می تواند باشد ، مادرزادی می تواند باشد ، در افراد سنین بالا می تواند باشد . بیش تر بحث گلوکومی که ما الان داریم ، بحث همان آب سیاهی هست که بیش تر در افراد بالای سن 40 سال خودش را نشان می دهد . البته افراد زیر 40 سال هم می توانند باشند ولی معمولا بعد از 40 سال . طبق آماری که گرفتند یک درصد افراد بالای 40 سال می توانند آب سیاه داشته باشند . و بیماری هست که به تدریج میدان بینایی یا فید بینایی را تنگ می کند و مریض را ، چشم او را ، دید او را از بین می برد . علت این که خیلی مهم است این است که تا وقتی که فید بینایی بیمار یعنی میدان بینایی بیمار کم نشود ، مریض شاید متوجه نشود و این نکته ی بسیار مهمی است . و بحث دیگه ای که دارد ، بحثی است که معمولا می تواند ارثی باشد . یعنی ارث در آن هست ، معمولا کسانی که آب سیاه یا گلوکوم دارند ، در خانواده شان ، پدر ، مادر ، خاله ، عمه و این ها هم احتمالا داشته اند و به همین دلیل بهتر است که افرادی که بالای 40 سال هستند ، فشار چشم شان را کنترل کنند . البته بالا بودن فشار معنی آن نیست که حتما آب سیاه داشته باند . ولی یکی از عوامل مساعد کننده برای گلوکوم می تواند باشد . و چون پیش گیری این بیماری بسیار مهم هست ، بر عکس بعضی از بیماری های دیگر که اگر دید کم بشود می توان با عمل خیلی راحت دید را برگرداند ، این جا هر چه زود تر بیماری رو کشف بکنیم هم می توانیم درمان دارویی بکنیم و نهایتا اگر لازم باشد می توانیم درمان جراحی بکنیم و باعث بشود که بیمار تا آخر عمر خود دید خوبی برای دیدن داشته باشد . خیلی از بیمار هایی که ما داریم به دلیل همین که کمی دیر رسیدند یا متوجه نشدند و یا به آن اهمیت ندادند ، یک چشم شان از بین رفته است و چشم دوم شان حالا 30 درصد ، 20 درصد ، 40 درصد از دید شان باقی مانده است و باز هم آن ها اگر برسند باز هم به نفع بیمار هست ، برای این که می شود درمان کرد . به همین دلیل اهمیت گلوکوم و آب سیاه در بیمار ها و به خصوص در افراد بالای 40 سال از این بابت هست که تشخیص داده بشود و به دنبال این تشخیص ، درمان لازم را برای آن ها انجام بدهد ، داده بشود که انشاالله بتوانند در طول عمرشان که انشاالله هزار سال است دید داشته باشند و محتاج دیگران نباشند .
