غُر زدن و جنگ اعصاب همسران باعث افزایش فشار خون و بیماری اسکمیک قلبی در زوجین می شود و وقوع مرگ در این افراد را تا دو و نیم برابر افزایش می دهد . با انجام یک مطالعه بر روی ده هزار نفر زوج سی و شش تا پنجاه و دو ساله در مدت دوازده سال متوجه شدند که تنش ناشی از بحث و جدل ها و نگرانی دائمی از مشکلات روزمره و همچنین نداشتن امنیت شغلی و وضعیت مالی باعث افزایش فشارخون ، ابتلا به بیماری های قلبی ، دیابت نوع دو و اختلال در سیستم ایمنی بدن می شود و همین مسئله تا دو و نیم برابر ، مرگ زوج های جوان بویژه مردان را بیشتر می کند . مردانی که با تقاضای بسیار زیاد از جانب همسر ، خانواده و یا دوستان خود مواجه بودند در مقایسه با زنانی که در همان رده قرار داشتند ، خطر مرگ آنها تا سی و چهار درصد بیشتر بوده است .
غُر زدن مثل خشمگین شدن ، بروز ناپخته ای است از اعتراض . یا مثل فریاد زدن که بروز نادرست خشم تلقی می شود . یعنی یک روش ساده انگارانه ای برای بیان احساسات درونی ما است . حالا شما اشاره کردید به خانم ها . خانم ها به لحاظ روانشناختی تمایل زیادی به برقراری ارتباط کلامی دارند و یک نیاز درونی برای آنهاست و در موقعیت های هیجانی معمولاً این مسئله ، بهانه ای می شود برای برقراری ارتباط در آنها و به همین دلیل شاید بشود گفت که عمل غُر زدن در خانم ها بیشتر به چشم می خورد چون نوعی ارتباط کلامی ناپخته است و گاه غیر مستقیم ، اما صد البته که در آقایان هم وجود دارد . غُر زدن به عبارتی بیان کردن نوعی نارضایتی و نوعی ناراحتی است با جملات نارسا و نامناسب . یعنی ما احساساتمان را به طور رسا و مناسب به فرد مقابلمان بیان نمی کنیم و این باعث ایجاد یک سری سوء تفاهمات و عدم آرامش روانی در محیط می شود . حالا روی سخن ما بیشتر با خانم ها است . خانم ها باید با خودشان صادق باشند . سعی کنند به طرز عمیق تری در مورد احساسات و عواطف خودشان فکر کنند . ببینید در لحظاتی که احساسات منفی و ناخوشایندی دارید ، با خودتان فکر کنید که واقعاً علت و ریشه ی این احساس ناخوشایند چه چیزی است ؟ شاید در برخی از موارد همسر و فرزند ما به تنهایی سبب ساز این قضیه نباشند . یعنی مجموعه ای از عوامل دست به دست هم دهند و بتدریج این مسئله ای که باعث ناخوشایندی ما شده ، صورت پذیرد و ما راجع به آن شروع کنیم به غُر زدن . این نگاه عمیق تر به این موضوع باعث می شود که با دانستن علت نارضایتی ، بار ناراحتی ما کاهش پیدا کند . یعنی احساسات منفی ما کاهش پیدا کند و شناخت ما در مورد علت آن مسئله سبب ساز می شود که در آینده ما آن مسائل را مجدداً تجربه نکنیم . فرض کنیم این مثال را بزنیم در مورد خانم های خانه دار که از این مسئله ناراحت اند که کارهای منزل همیشه بر عهده ی آنها است و از کارهای منزل خسته شدند . این مسئله و این وضعیت را می توانند به جای اینکه با غُر زدن ، سبب این شوند که طرف مقابل فکر کند که دارد یک منتی را بر او می گذارد چه همسرش باشد و چه فرزندش ، بیاید و در یک شرایط آرام و مناسب درباره ی این موضوع صحبت کند و اجازه دهد که احساساتش راجع به این موضوع مطرح شود و احساسات فرد مقابل را هم بشنود . این خیلی کمک کننده است برای برطرف کردن این مسئله که اتفاق افتاده تا اینکه ما بیاییم و شروع کنیم به غُر زدن راجع به آن مسئله . نه از احساسات درونی مان صحبت کردیم و نه فرد مقابل توانسته احساساتش را در مورد این مسئله بیان کند . با گفتگو می توانیم راهکار پیش پا بگزاریم . مثلاً بیان کنیم که باید یک تقسیم وظایفی صورت گیرد . یا مطرح کنیم که از ما تقدیر لازم در این خصوص صورت نگرفته است . از اینکه از ما تقدیر نمی شود در خصوص کارهای روزمره ی زندگی ، ناراحت هستیم . متقابلاً آقایان هم وقتی همسرشان را ملاحظه می کنند در این وضعیت که مشغول غُر زدن است سعی کنند که جلوی احساسات منفی خودشان را بگیرند و مهار کنند و با تدبیر عمل کنند . در مقابل به همسرشان اجازه دهند که احساساتش را بیان کند و سعی کنند که این احساسات ناخوشایند را با رفتارهای کلامی و غیر کلامی مناسب پاسخ دهند . مثلاً اینکه (( عزیزم می فهمم که شما از این وضعیت و شرایط کنونی ناراحتی . من چه کاری را می توانم انجام دهم ؟ چه کاری از دست من بر می آید ؟ درکت می کنم . بله ، متوجهم که خیلی خسته می شوی )) . این خیلی کمک کننده است . و در همین حین وقتی بیان کلامی خود را به همسرمان مطرح می کنیم و ارتباط کلامی داریم ، می توانیم ارتباط رفتاری و فیزیکی هم داشته باشیم . دست همسرمان را بگیریم و دعوت به آرامش کنیم . شروع کنیم یک لحظه ی کوتاه را به همسرمان اختصاص دهیم و صحبت کنیم راجع به آن موضوع و این خیلی کمک کننده خواهد بود . ارتباط چشمی و نگاه ما به همسرمان باید بیانگر این نکته باشد که می فهمم و این احساس را از طریق چشمانمان به همسرمان منتقل کنیم . خیلی ساده و خیلی راحت می توانیم مشکلاتی را که به نظرمان لاینحل است را به سادگی برطرف کنیم . این را می توانیم در مورد ارتباطات دیگر خود نیز توسعه دهیم مثل ارتباط با فرزند و پدر و مادرمان و همکارمان .در شرایط مناسب اجازه دهیم که احساسات به بهترین شکل ممکن بیان شوند .
