در اغلب موارد تب و تشنج در اولین روز بیماری رخ می دهد و معمولا در بیشتر موارد قبل از آن که والدین بفهمند که کودکشان بیمار است رخ می دهد. اگر کودک مستعد به ابتلا به تشنج باشد بهتر است که سریعا تب کنترل شود بعلاوه با دادن آستامینوفن یا ایبوبرفن به محض تشخیص تب می توان شانس ابتلا به تشنج ناشی از تب را کاهش داد. بعلاوه می توان با دادن مایعات کافی و نپوشاندن زیاد کودک در شب مانع از تشنج شد. فقط از داد آسپرین خودداری کنید.
پیشگیری از تشنج از طریق تجویز داروهای ضد تشنج نیز عملی می باشد. اگر کودک شما دچار تب و تشنج شد آرام باشید و برای این که به کودکتان در طی تشنج کمک کنید اقدامات ذیل را انجام دهید :
کودک خود را در جایی که نمی افتد قرار دهید
نزدیک کودک خود بوده و مراقب وی باشید
هر وسیله تیزی را از نزدیکی کودک خود دور سازید
لباس های تنگ را از تنش در آورید
هرگز روی کودک خود فشار نیاورید و سعی مکنید که مانع حرکاتش شوید
هرگز سعی نکنید که چیزی در دهان کودک قرار دهید
سعی کنید اگر ممکن است مدت زمان تشنج را اندازه گیری نمایید زیرا زمان تشنج ها بیش از زمانی که در واقع وجود دارد بیان می شود
حتما سعی کنید اولین جایی از بدن که به حرکت در می آید را به خاطر داشته باشید و در جست و جوی سایر علائم بیماری باشید
این پاشویه کردن در مان تشنج نیست ها بلکه وقتی متوجه تب بچه شدند بهتر است که پاشویه به این صورت باشد. با آب یخ نباشد. در دست و پاها و پیشانی نباشد بلکه روی بدن و با آب ولرم پاشویه بکنند که تب پایین بی آید که این بهتر از دادن داروهایی مثل آسپرین و داروهای دیگر است. داروهای تب بر مثل استامینوفن یا شیاف استامینوفن می شود استفاده کرد. گاهی بچه خوب نخورد یا وقتی که بخورد تا زمانی که اثر بکند یک مقدار زمان طول بکشد بهتر است برای پایین آوردن تب بچه از شیاف استامینوفن استفاده کرد تا کمک بکنیم مانع تشنج بشود. نکته دیگر استفاده از دارو است. این که اگر احتمال بدهیم بچه تشنج بکند مثل این که سابقه اش را داشته یا سابقه تب و تشنج در خانواده وجود دارد یا تب بچه خیلی بالا رفته علی رغم این که سعی کردیم پایینش بیاوریم آن وقت داروهایی وجود دارند که می شود استفاده کرد مثل استفاده از دیازپام های مقعدی یا رکتال که خیلی سریع جذب می شود و خیلی کمک می کند به این که احتمال بروز تشنج را کم بکند و حتی اگر در زمان تشنج هم استفاده بکند مدت زمان تشنج را کوتاه می کند. یا از داروی خوراکی دیازپام یا لورازپام به صورت متناوب استفاده بشود و احتمال تشنج را کم بکند.
تشنج داروهای تب بر در واقع ؟؟؟. یک نکته مهم که باز دوست دارم اشاره بکنم آنتی بیوتیک هست متاسفانه خیلی از خانواده ها کاری که می کنند این که بچه تب می کند آنتی بیوتیک می دهند. مثلا آموکسی سیلین بهش می دهند. واقعا دادن آنتی بیوتیک کار مناسبی نیست و آنتی بیوتیک تب بر نیست. این طور نیست که بچه تب بکند و آنتی بیوتیک بدهیم که تبش قطع بشود.
اصلا این طور نیست عفونت رفع می شود و تب می آید پایین. دوم این که مصرف آنتی بیوتیک متاسفانه در کشور ما از روال منطقی خارج هست و این باعث می شود که عفونت های مقاوم و سخت خیلی شایع تر بشود. یعنی آنتی بیوتیک هایی که به راحتی دیگر به آنتی بیوتیک جواب نمی دهند. به خاطر مصرف نابه جای آنتی بیوتیک. آنتی بیوتیک بدون مورد یعنی جاهایی که نباید استفاده بشود یعنی جاهایی که مثلا بیماری ویروسی است نیازی به آنتی بیوتیک ندارد یا آنتی بیوتیک مناسبش نیست هر بیماری آنتی بیوتیک مناسب خودش را دارد. یکی هم مدت زمان ناکافی مصرف آنتی بیوتیک . وقتی مشخص شد که علت بیماری مثلا باکتریایی هست و نیاز به مصرف آنتی بیوتیک دارد حتما باید دوره درمان کامل بشود.
در صورتی که واقعا مهم است که دوره آنتی بیوتیک تمام بشود. به خاطر این که میکروب ها ضعیف می شوند علائم از بین می رود منتها کامل از بین نمی روند و میکروب ها هوشمندند ژن هایی را ایجاد می کنند که دیگر به آن آنتی بیوتیک قبلی مقاوم باشند. بنابراین باکتری های مقاوم به درمان دارویی در جامعه ما زیاد و زیادتر می شود و می بینیم وقتی یک بیماری جدی برای فردی اتفاق می افتد آنتی بیوتیکی که موثر باشد کمتر در دسترس هست به خاطر این هست که مقاومت به آنتی بیوتیک ها به وجود آمده. پس والدین فکر نکنند بجه تب کرد زود آنتی بیوتیک بدهیم که اتفاقی نیفتد. آنتی بیوتیک فقط با تجویز پزشک داده بشود و دوره درمان هم کامل بشود.
تب را سعی بکنند پایین بیاورند، مدت زمان تشنج را اندازه بگیرند، کاری بکنند که چیزی به بچه ندهند بخورد، دست و پایش را نگه ندارند، سعی نکنند که جلوی حرکات بچه را بگیرند چون می تواند آسیب برساند و مهم تر از همه در صورتی که بتوانند خونسردیشان را حفظ بکنند این اتفاق ها می افتد که زمان تشنج را اندازه گیری بکنند که اگر این زمان از 5 دقیقه بیشتر شد نیاز هست به اقدامات بیشتر که انجام بشود. واقعا خیلی مواقع مدتی که تشنج طول کشیده کمتر از یک دقیقه بوده ولی والدین می گویند مثلا یک ساعت طول کشید انقدر که برایشان زمان بیشتر می گذرد.
واقعا وقتی که تشنج کمتر از 5 دقیقه طول بکشد و آن حالتی که می بینند بچه سیاه می شود و تنفسش قطع می شود، کف می آید این منجر به مرگ بچه به صورت معمول نمی شود نگران نشوند، نترسند. خونسردیشان حفظ بکنند و اگر مدت زمانش طولانی تر شد برسانندش به بیمارستان و کمک های لازم انجام بشود. اگه پدر و مادر بتوانند در صورتی که خونسردیشان را حفظ بکنند بتوانند شرح حال دقیقی بدهند این که چطور شروع شد، از کجای بدن شروع شد، چه طور پیشرفت کرد، آیا ناگهانی کل بدن بود یا نه اول مثلا یک دستش و یک گوشه صورتش بود، اول کاهش هوشیاری بود یا کدام بخش بود و بعد چه اتفاقاتی افتاد بسیار می تواند در تشخیص و درمان کمک کننده باشد. بنابراین حفظ کردن خونسردی خیلی خیلی می تواند برای فرزندشان حیاتی و موثرتر باشد تا این که بگوییم حالا اگر بدویم و کاری انجام بدهیم الآن اتفاق بهتری می افتد.
