نقص مهره¬ی بدون لغزش، توسط گسستگی در استخوان بین مفصلی در پشت مهره ایجاد می-شود. این نقص می‌تواند در یک یا دو طرف زائده¬ی نخاعی به وجود بیاید. رایج¬ترین سطح مهره‌ای در ابتلا به این بیماری، مهره¬ی آخر کمری و اول ساکروم است و عمدتاً در برخی از اقوام رایج است که بیانگر تأثیر عوامل موروثی مانند داشتن استخوان¬های کم ضخامت در ستون مهره-هاست. همچنین این بیماری می¬تواند در اثر آسیب¬های پیاپی به ناحیه¬ی کمری ستون مهره‌ها و یا به دلیل انجام ورزش¬های سنگین مانند فوتبال و یا ژیمناستیک ایجاد شود.
علائم: بیشتر افرادی که دچار نقص مهره¬ها بدون لغزش می¬شوند، نوجوان هستند و اکثر آن¬ها علائمی ندارند و یا علائم آن¬ها خفیف بوده ک معمولاً موردتوجه قرار نمی¬گیرد. بااین‌حال بیماران ممکن است از درد و گرفتگی بخش میانی ناحیه¬ی کمر رنج ببرند. این درد در حالت خم شدن به عقب افزایش می¬یابد. به‌طورکلی علائم مذکور، حین انجام فعالیت تشدید می¬شود.
