اسکیزوفرنی و اختلالات روان شناختی

اختلالات اسکیزوفرنی‌فرم و اسکیزوافکتیو
از انواع روانگسیختگی ها با طول درمان و شدت کمتر که معمولا می تواند پیش آگهی بهتری داشته باشد اختلال اسکیزوفرنی فرم نامیده می شود و زمانی که اختلال روانگسیختگی با اختلال خلق توام شود ,اختلال اسکیزوافکتیو نامیده می شود. در ادامه مقاله به پاره ای از درمان های روانشناختی این دو اختلال ارائه می شود.
اختلال اسکیزوفرنی‌فرم
تعریف.
علائم این اختلال مشابه اسکیزوفرنی(روان گسیختگی) است ،‌ولی حداقل 1 ماه طول کشیده و ظرف 6 ماه برطرف شده و عملکرد بیمار به حالت طبیعی برمی‌گردد.، شیوع این اختلال ممکن است کمتر از یک‌ دوم موارد اسکیزوفرنی باشد.
علت این اختلال بیشتر به اختلالات خلق مربوط است تا اسکیزوفرنی. در کل، بیماران اسکیزوفرنی فرم بیشتر علائم خلقی دارند و پیش‌آگهی‌های آن‌ها از بیماران روان‌گسیخته بهتر است. میزان بروز اسکیزوفرنی در خانواده بیماران مبتلا به اختلالات خلقی، بیش از خانواده بیماران اسکیزوفرنی فرم است. علت ناشناخته است.
خصوصیاتی که نشان‌دهنده‌ی پیش‌آگهی بهتر هستند عبارتند از فقدان عواطف کند یا سطحی، عملکرد خوب پیش از بیماری، گیجی و منگی و اختلال موقعیت‌سنجی در اوج دوره روان‌پریشی، کوتاه بودن دوره اختلال، شروع حاد اختلال، و شروع علائم آشکار روان‌پریشی ظرف مدت 4 هفته پس از اولین تغییر قابل توجه در رفتار. حدود 50٪ بیماران بهبود نیافته و تبدیل به اسکیزوفرنی می‌شوند. بقیه بهبود یافته و سپس عودهای دوره‌ای خواهند داشت.

درمان.
برای درمان علائم روان‌پریشی باید از داروهای ضدروانپریشی استفاده کرد. در صورتی که روان‌پریشی به طور کامل و به مدت 6 ماه برطرف شده باشد،‌می‌توان اقدام به کاهش تدریجی داروها یا قطع مصرف آن‌ها کرد. تصمیم‌گیری در مورد قطع مصرف داروها باید متناسب با هر بیمار و با در نظر گرفتن پاسخ به درمان، عوارض جانبی،‌و سایر عوامل انجام شود. در صورت بروز مکرر دوره‌های اختلال می‌توان از لیتیوم یا داروهای ضدتشنج استفاده کرد و یا احتمالاً درمان نگهدارنده با داروهای ضدروانپریشی را ادامه داد. روان‌درمانی برای کمک به بیماران در جهت شناخت و مدارا با مشکلات روان‌پریشی آن‌ها از اهمیت زیادی برخوردار است.

خلاصه ویژگی‌های اختلال شبه روان گسيختگي (اسكيزوفرنيفرم)

A. معيارهاي D,A و E روان گسيختگي وجود دارند.
B. يك دوره اين اختلال (شامل مراحل مقدماتي. فعال. و باقي مانده) حداقل يك ماه و كمتر از 6 ماه طول می‌کشد. (در صورتي كه نتوان تا بهبود اختلال صبر كرد. تشخيص «موقتي» مطرح می‌گردد)
مشخص كنيد اگر:
بدون ویژگی‌های حاكي از پيش آگهي خوب
با ویژگی‌های حاكي از پيش آگهي خوب: ‌كه با وجود حداقل دو مورد از حالات زير مشخص می‌شود:
1) شروع علائم بارز روان پرشي طي مدت 4 هفته از بروز اولين تغيير قابل ملاحظه در رفتار يا عملكر معمولي
2) اغتشاش شعور (منگي) يا سرگشتگي در اوج دوره روان پريشي
3) عملكرد خوب پيش از بيماري در زمینه‌های اجتماعي و شغلي
4) فقدان كندي يا سطحي شدن عواطف
اختلال اسکیزوافکیتو
. در این اختلال تظاهرات اسکیزوفرنی و اختلال خلق به صورت توأم مشاهده می‌شود و می‌توان هرکدام از یاین دو تشخیص را به‌صورت جداگانه برای بیمار مطرح کرد. میزان وقوع اختلال در طول زندگی کمتر از 1٪ است؛ در زن و مرد به میزان مساوی بروز می‌کند. ممکن است برای بعضی از بیماران تشخیص‌های اشتباهی مطرح شود؛ این افراد در واقع بیماران روان‌گسیخته‌ای هستند که علائم خلقی آشکاری دارند و یا مبتلا به اختلال خلقی بوده و دارای علائم آشکار روان‌پریشی نیز می‌باشند. میزان شیوع اسکیزوفرنی در خانواده بیماران اسکیزوافکیتو افزایش پیدا نمی‌کند،‌ولی میزان شیوع اختلال خلقی در این خانواده‌ها افزایش می‌یابد.
علایم و نشانه‌ها. علایم و نشانه‌های اسکیزوفرنی ممکن است با حملات شیدایی و افسردگی همراه باشد. این اختلال به دو زیرگروه تقسیم می‌شود: (1) دوقطبی؛ در صورتی که چرخه‌های شیدایی و افسردگی هر دو وجود داشته باشند و (2) افسردگی؛ در صورتی که اختلال تنها دربرگیرنده‌ی حملات افسردگی اساسی باشد. نشانه‌های سیر بد در این بیماری عبارتند از سابقه خانوادگی ابتلا به اسکیزوفرنی،‌شروع زودرس و بی‌ سروصدا و بدون وجود عوامل آشکارساز، برتری علائم روان‌پریشی،‌و سابقه ضعیف پیش از بیماری، پیش‌آگهی بیماران اسکیزوافکیتو از پیش‌آگهی بیماران روان‌گسیخته بهتر و از بیماران مبتلا به اختلال خلقی بدتر است.
درمان. باید از داروهای ضدافسردگی و ضدشیدایی استفاده کرد. داروهای ضدروانپریشی را نیز می‌توان برای کنترل روان‌پریشی حاد به کار برد.
همچنین روان درمانی برای کاهش نشانه‌های خلقی ضروری می‌باشد.
خلاصه ویژگی‌ها براي اختلال اسكيزوافكتيو

A. دوره بي وقفه بيماري كه در طي آن. گاهي اوقات يك دوره افسردگي اساسي . دوره شيدايي يا يك دوره مخلوط. همزمان با علائم معيار A روان گسيختگي وجود دارد.
توجه :‌ دوره افسردگي اساسي بايد در برگيرنده معيار A باشد: خلق افسرده
B. در طي همين دوره بيماري. هذیان‌ها يا توهمات به مدت حداقل 2 هفته و در غياب علائم بارز خلقي وجود دارند.
C. علائم منطبق با معيارهاي يك دوره خلقي. در بخش اعظمي از كل دوره‌ی مراحل فعال و باقي مانده بيماري مشاهده می‌شوند.
D. اين اختلال نتيجه اثرات مستقيم فيزيولوژيك مصرف يك ماده (مثل سوء‌مصرف دارو. يا داروهاي تجويز شده) و يا يك بيماري طبي عمومي نيست.
مشخص كنيد اگر:
نوع دو قطبي: در صورتي كه اختلال شامل يك دوره شيدايي يا مخلوط باشد (و يا يك دوره شيدايي يا مخلوط و دوره‌های افسردگي اساسي)
نوع افسرده: در صورتي كه اختلال تنها شامل دوره‌های افسردگي اساسي باشد.

لیست برچسب‌ها

1 پاسخ

برای ارسال نظر وارد ویا ثبت نام فرمایید.

پرسش‌های مرتبط