با سلام
حقیقت آن است که در پزشکی امروز، اختلال یا بیماری خاصی تحت عنوان "سیلان منی" تعریف نشده است. اختلالات انزال به شکل "انزال پیش از موقع" (Premature e.j.a.c.u.l.a.t.i.o.n)، "انزال تاخیری" (Delayed e.j.a.c.u.l.a.t.i.o.n)، عدم انزال (A.n.e.j.a.c.u.l.a.t.i.o.n) و انزال عقبگرد (Retrograde e.j.a.c.u.l.a.t.i.o.n) تقسیم بندی شده اند. اما به هرحال وضعیتی که به سیلان منی معروف شده است (بدون آن که الزاماً تعریف مشخصی داشته باشد) عده قابل توجهی از مردان را آزار می دهد.
شاید یکی از دلائل نگرانی این است که بین مفهوم منی (به عنوان ترجمه کلمه Semen) در پزشکی و همین مفهوم در علوم فقهی تفاوت هایی وجود دارد که نه تنها در بین مردم، بلکه حتی بین همکاران پزشک نیز به آن عنایت کافی نمی شود.
لذا اجازه دهید ابتدا ببینیم در پزشکی به چه چیزی مایع منی اطلاق می شود. منی مایعی نسبتاً غلیظ و کمابیش سفید است که از تجمیع ترشحات بیضه، کیسه های منی، پروستات و غدد بولبویورترال تشکیل می شود و همچنین حاوی اسپرماتوزوئید است. اگرچه برخی منابع پزشکی هم به موضوع انزال اشاره می کنند ولی این ترکیب الزاماً همیشه همزمان با ارگاسم خارج نمی شود.
برخی بر این تصور هستند که ملاک اطلاق منی به ترشحاتی که از دستگاه تناسلی خارج می شود، وجود اسپرماتوزوئید در آن است. چنین تصوری نمی تواند درست باشد چرا که در بسیاری از موارد حتی ادرار و به ویژه ادرار صبحگاهی نیز حاوی تعدادی اسپرماتوزوئید است.
واقعیت آن است که حتی بدون تحریک جنسی، ترشحاتی ممکن است قبل، در حین یا بعد از ادرار از دستگاه تناسلی مردانه خارج شود که در اغلب موارد ( بجز آنچه در ادامه ذکر می شود) طبیعی هستند و این موضوع به لحاظ پزشکی نباید باعث نگرانی افراد شود. این ترشحات می توانند از پروستات، غدد بولبویورترال یا همان غدد کوپر و یا حتی به واسطه سرریز مایعات تجمع یافته در مجاری جنسی مثلاً به دنبال افزایش فشار داخل شکمی در جریان اجابت مزاج منشاء گرفته باشند.
اما گاه همین ترشحات به لحاظ شرعی فرد را دچار سردرگمی می کند و شاید علت حساسیت روی این موضوع و معروف شدن عبارتی مثل سیلان منی همین مسئله باشد.
طبق نظر مراجع محترم تقلید، علائم و نشانه های خروج منی و در نتیجه جنابت در مردان به این شرح است:
اغلب مراجع (به جز آیات عظام بهجت، صافی و مکارم) معتقد هستند که خروج منی در مردی که سالم است و مریض نیست، دارای سه نشانه است. 1) همراه با شهوت باشد. 2) با جستن بیرون آید. 3) بدن سست شود. اگر هیچ یک از نشانه های سه گانه و یا یکی از آنها را نداشت، حکم به منی نمی شود (نظر حضرت آیت الله سیستانی هم شبیه همین قسمت از فتوا است)؛ مگر آن که از راه دیگری یقین کند که منی است.
طبق فتوای آیات عظام بهجت و مکارم، خروج منی در مرد دارای دو نشانه است. (1 همراه با شهوت باشد. 2) با جستن بیرون آید. اگر هیچ یک از دو نشانه یا یکی از آن دو را نداشت، حکم به منی نمی شود؛ مگر آن که از راه دیگری یقین کند که منی است.
بلاخره آیت الله العظمی صافی فتوا می دهند که اگر ترشح با شهوت و جستن بیرون آید و یا با جستن بیرون آید و بدن سست شود، آن رطوبت حکم منی را دارد و اگر هیچ یک از این دو نشانه را نداشت، حکم به منی نمی شود؛ مگر آن که از راه دیگری اطمینان پیدا کند که منی است.
اغلب نظرات برای فرد مریض استثنائاتی قائل هستند که البته در رساله های عملیه به نوع بیماری هیچ اشاره ای نمی شود .
با دقت در این فتاوی و قرار دادن آنها در کنار چرخه پاسخ جنسی در انسان، به نظر می رسد که شرط جنابت (بجز نزدیکی) و منی تلقی شدن آنچه خارج می شود، حصول ارگاسم است که در آقایان اغلب (و نه همیشه) با انزال همراه است. البته این یک برداشت کاملاً شخصی و غیرفقهی است و قطعاً مکلفین محترم باید طبق نظر مراجع خود عمل کنند. این برداشت وقتی تقویت می شود که ملاحظه کنیم در خصوص زنان نیز ملاک منی تلقی شدن ترشحات جنسی، طبق نظر علما، رسیدن به ارگاسم یا اوج لذت جنسی است.
آن چه در ادامه مسائل جنابت در رساله ها ذکر می شود، تکلیف ترشحات قبل و بعد از ادرار را روشن می کند.
اما از نظر پزشکی، قبلاً اشاره کردم که گاه این ترشحات می توانند غیرطبیعی باشند و نیاز به پیگیری یا درمان داشته باشند. مثلاً ترشحاتی که همراه با درد باشند می توانند به علت پروستاتیت (التهاب پروستات/Prostatitis) ایجاد شوند و یا بعد از یک رابطه جنسی پرخطر (وقتی فرد از سوابق شریک جنسی اطلاعات دقیقی ندارد و متاسفانه اغلب بر این تصور است که همه چیز را می داند) خروج ترشحات چرکی باید بسیار مهم تلقی شود.
نوعی از التهاب پروستات که به آن پروستاتیت احتقانی (Congestive prostatitis) گفته می شود نیز می تواند با ترشحات بدون کنترل از مجرا همراه باشد. تحریک جنسی دراز مدت که به انزال ختم نشده باشد شایعترین علت این وضعیت است. سایر مواردی که ممکن است باعث پروستاتیت احتقانی شوند عبارتند از :
پروستاتیت مزمن یا هرگونه التهاب دیگر در مثانه، مجاری ادرار، کیسه های منی یا اپیدیدیم
مصرف الکل
برخی ضایعات و آسیب های نخاعی
سبک زندگی همراه با نشستن طولانی مدت (عملاً آقایان بر روی پروستات خود می نشینند!)
این افراد علاوه بر ترشحات متناوب، ممکن است از تکرر ادرار و دردهای ناحیه تحتانی شکم نیز رنج ببرند. نزدیکی و انزال در فواصل کوتاه تر، پیاده روی روزانه (ساده ترین ماساژ برای پروستات) و نشستن در آب گرم علائم را تخفیف می دهد و اغلب نیاز به درمان دارویی وجود ندارد؛ بجز در موارد وجود عفونت های ادراری تناسلی که باید جدی گرفته شوند.
لذا در یک جمع بندی باید گفت که اغلب ترشحاتی که ممکن است خودبخود از مجاری ادراری تناسلی مرد خارج شوند طبیعی محسوب می شوند، زندگی زناشویی فرد را تهدید نمی کنند و حتی می توانند به لحاظ شرعی حکم منی و آنچه بر آن مترتب است را نداشته باشند. اما مواردی نیز وجود دارند که نیاز به پیگیری، تشخیص و درمان دارند و از این میان باید نسبت به عفونت های منتقل شونده از راه تماس جنسی بسیار حساس بود.
http://salajen.blogfa.com/post/71
