تفاوت های بین فردی باعث می شود که بررسی این سندرم مشکل شود سه عامل در این مساله دخیل دانسته شده اند: 1- شکل سر استخوان ها، 2- ضعف لیگامانها، 3- سفتی عضلانی یا تونیسیته.
شکل سر استخوان ها: برخی مفاصل نظیر مفاصل ران و شانه اصطلاحاً جزء مفاصل گوی و کاسه هستند یعنی یک سمت این مفاصل شبیه گوی یا تیله است و یک سر دیگر شبیه به کاسه است اگر سمت کاسه در یک مفصل به یک اندازه کافی گود نباشد آن مفصل حرکتی بیشتر از اندازه نرمال خواهد داشت.
ضعف لیگامانی: لیگامانها یا رباطها طناب های محکمی هستند که سبب استحکام مفاصل می گردند دو پروتئین اساسی در ساختن این ربات ها وجود دارد الاستین که سبب کشش و زیری رباط می شود و کلاژن که سبب استحکام آن می گردد.
سفتی عضلات: میزان سفتی عضلات هر شخص توسط سیستم عصبی مرکزی تعیین می شود و این میزان می تواند روی محدوده حرکتی مفاصل موثر باشد. برخی از مردم با استفاده از تکنیک های خاصی نظیر یوگا، تن عضلات خود را کاهش داده و انعطاف پذیری مفاصل را زیاد می کنند.
