فاکتورهای ژنتیکی نقش مهمی در تعیین آستانه درد در افراد مختلف .با بررسی گروهی از ژنها در بیش از 2700 فرد و ملزم کردن آنها به استفاده از داروهای مسکن نارکوتیک برای تخفیف دردهای مزمن شدید و بررسی مجدد آنها از لحاظ شدت درد مشاهده کردند 4 ژن می تواند در توجیه علت تفاوت تحمل شدت درد در افراد مختلف موثر باشند. براساس این گزارش ژن DRD1 در افرادی که میزان احساس درد در آنان پایین تر بود و ژنهای CONT و OPPK در افرادی که میزان احساس درد در آنان در حد متوسط بود بیشتر مشاهده شد و ژن DRD2 در افراد با احساس درد زیاد به مراتب بیشتر بود. به گفته محققان دردهای مزمن و جنبه های مختلف زندگی تاثیر می گذارند و شناسایی ژنهایی که تعیین کننده شدت درد هستند می تواند شیوه ای برای روشهای درمانی جدید باشد. ارتباط میان بی عاطفگی در افراد مسن و کاهش حجم ماده خاکستری مغز محققان آکادمی نورولوژی در آمریکا بر روی تحقیقات خود بر روی 4354 فرد بدون اختلالات شناختی با میانگین سنی 76 سال و مشاهده اسکن مغز آنها و همچنین بررسی رفتار آنها مشاهده کردند. افراد مسن غیر افسرده ای که بی عاطفه هستند از مغز کوچک تری نسبت به اشخاص با عاطفه مسن برخوردارند. براساس نتایج حاصل از این تحقیق مشخص شد افرادی که دارای دو یا تعداد بیشتری از علایم بی عاطفگی بودند حجم ماده خاکستری مغزشان 4/1 درصد و حجم ماده سفید مغزشان نیز در مقایسه با اشخاصی که کمتر از دو نشانه داشتند 6/1 کمتر بود. به گفته محققان ماده خاکستری مکانی در مغز است که یادگیری در آن رخ می دهد و ماده سفید نیز بخشهای مختلف مغز را به یکدیگر مرتبط می کند. گریه کردن همیشه هم منفی نیست. گریه کردن همیشه منفی نیست و می تواند یک واکنش احساسی تطبیقی و هیجانی مثبت در برابر استرسها باشد.: گاهی افراد با گریه کردن خود را تخلیه کرده و به یک احساس آرامش روحی دست می یابند. چرا که فرایندهای اضطرابی بدن چون فشار خون با گریه کردن تعلیل شده و در تسکین غم و تنش نقش موثری را ایفا می کند. او همچنین خاطرنشان کرد گریه برون ریزی عواطف است و هر فرد شخصیتی متفاوت نسبت به دیگری دارد که چنانچه خود کنترلی وی بالا باشد کمتر به گریه کردن و برون ریزی احساسات نیاز پیدا می کند.
