والدین برای کمک به کودک دچار لکنت زبان می توانند کارهای زیر را انجام دهند:
* با آرامش کامل به آنچه کودک می گوید گوش دهید نه به اینکه چگونه می گوید.
* بگذارید خودش حرفش را تمام کند، شما جمله او را کامل نکنید.
* هنگام صحبت کردن با او تماس چشمی داشته باشید.
*کودک زمانی که خودش آغاز به صحبت می کند، راحت تر از زمانی است که از او سوالی پرسیده می شود.
* برای پاسخ دادن به سوال به کودک فشار نیاورید.
*پس از اینکه صحبتش تمام شد، با آرامش و با به کار بردن تعدادی از لغات خودش به او پاسخ دهید.
* هرگز هنگام صحبت کوکدک از عباراتی چون زودباش، الان صحبت نکن کار دارم استفاده نکنید.
* هرگز به او نگوییدکه چه کارکند تا لکنت نداشته باشد. (عباراتی نظیر یواش، آهسته، نفس عمیق بکش، آرام تر صحبت کن)
* حداکثر روزی 15 دقیقه را به صحبت آرام با کودک اختصاص دهید. مثلا برای او کتاب بخوانید.
* کودک را در فعالیت هایی که به خوبی از عهده آن ها بر می آید شرکت دهید و توانایی های او را تشویق کنید.
* کودکانی که لکنت دارند، معمولا وقتی در گروه قرار می گیرند و همراه سایرین مطالبی را بیان می کنند یا شعر یا آوازی را از بر می خوانند، مشکلی ندارند، این موقعیت ها را برای کودک فراهم کنید.
* کودک را در بهترین شرایط بدنی نگه دارید، بیماری جسمی به احتمال زیاد باعث افزایش لکنت می شود.
مداخلات زیر توسط والدین می توانند منجربه شدیدتر شدن لکنت زبان شوند:
* کامل کردن جملات کودک
* دستپاچه کردن و وادار کردن او به تکمیل جملاتش
* قطع کردن نابجای گفتار کودک
* انتقاد مکرر و اصلاح تلفظ صداها و کلمات کودک
* شتاب زدگی در زندگی روزمره
* درخواست اینکه در حضور دوستان، بستگان و یا همسایه ها چیزی را تعریف کند.
درمان: لکنت و درمان آن یکی از حوزه های تخصصی کار گفتار درمانگران می باشد. در مواردی که فشارهای روانی موجود در روابط بین فردی، خانواده و ... در تشدید لکنت دخیل هستند، لازم است مشاوره روانشناختی یا روانپزشکی صورت گیرد و در صورت نیاز مداخلات دیگری نظیر روان درمانی فردی، خانواده درمانی و در موارد خاص درمان دارویی نیز صورت گیرد.
