آمار و ارقام در مورد اختلالات روانپزشکی ، هم در کشور ما و هم در دنیا رو به افزایش است . پیش بینی شده که تا سال 2030 افسردگی مهمترین بیماری ناتوان کننده در جوامع بشری باشد . اما آن چیزی که بیشتر این افراد را دچار مشکل می کند از کار افتادگی آنها است . خوب می دانید که اختلالات روانپزشکی به دو دسته ی سایکوتیک و نوروتیک تقسیم می شوند . افرادی که دچار اختلالات سایکوتیک هستند چون قطع ارتباط با واقعیت دارند ، بیشتر دچار چالش می شوند . افراد نوروتیک باز مشکلات ارتباطی و شغلی کمتری دارند ولی به هر جهت یکی از معیارها و ملاک های تشخیص اختلالت روانشناسی و روانپزشکی ، مسئله ی مخدوش شدن و از بین رفتن مشکلات محیط شغلی و تحصیلی است . در واقع مشکلاتی که در محیط شغلی و تحصیلیشان پیدا می کنند یک معیار است برای تشخیص اختلالات روانی . من یک نکته ای را اشاره کنم . این افراد دچار مشکلاتی از این دست می شوند اما با وجود از کار افتادگی ، تحت پوشش بیمه قرار نگرفتن این اختلالات ، مشکل را مضاعف می کند . خیلی از مواقع به درمان هایشان ادامه نمی دهند و این مسئله شان را مضاعف می کند . چون بیمه خدمات مشاوره و روان درمانی و توانبخشی را تحت پوشش قرار نمی دهد . داروهای جدید روانپزشکی و توانبخشی در خصوص اختلالات روانپزشکی بیمه نیستند . افرادی که مبتلا به اختلالات روانپزشکی هستند ، بیمه سقف بستری برای این افراد را تا 56 روز در سال اختصاص داده است و بعضاً بعضی پزشکان مجبور می شوند اشاره کنند به این نکته که افسردگی است و بتوانند تخفیفی در این خصوص بگیرند .
