اختلال وسواس
اختلال وسواسی جبری (OCD)، اختلالی در دامنه اختلالات اضطرابی، یک بیماری بالقوه ناتوان کننده است که مانند تله فرد را در چرخه بی پایان از افکار و رفتارهای تکراری گرفتار می کند. افراد مبتلا به OCD از اینکه نمی توانند افکار ناراحت کننده ,ترس، و یا تصاویر (وسواس فکری) را در محدوده زمانی معین، کنترل کنند رنج میبرند. اضطراب (عصبی) تولید شده توسط این افکار منجر به یک نیاز ضروری برای انجام مراسم آیینی خاصی در تلاش برای جلوگیری از افکار وسواسی می شود.
با وجودی که این مراسم ممکن است به طور موقت موجب کاهش اضطراب فرد شود، اما به محض بازگشت افکار فرد باید مراسم را مجددا انجام دهد. این چرخه OCD می تواند ساعتهای زیادی از روز فرد را بگیرد و به میزان قابل توجهی با فعالیت های طبیعی زندگی فرد تداخل پیدا کند.افراد مبتلا به OCD ممکن است آگاه باشندکه وسواسهای آنها بی معنی است یا غیر واقعی است، اما آنها از کنترل آن عاجز هستند
غلائم شایع اختلال وسواس بی اختیاری:
علائم OCD،شامل وسواس های فکری و وسواس های عملی هستند، و ممکن است در افراد مختلف متفاوت باشد.
وسواس های فکری شایع عبارتند از:
ترس از خاک یا آلودگی توسط میکروب ها.
ترس آسیب رساندن به دیگری
ترس از اشتباه.
ترس از رفتار ی که به نوعی در اجتماع غیر قابل قبول است.
ترس از افکار شیطانی و گناهکارانه است.
نیاز به نظم، تقارن و یا دقت.
شک بیش از حد و نیاز به اطمینان
رفتارهای اجباری(وسواس های عملی) متداول عبارتند از:
بارها و بارها حمام کردن، دوش گرفتن و شستن دست ها.
خودداری از دست دادن یا لمس دستگیره های درب.
بارها و بارها چک کردن چیزهایی مانند قفل و یا اجاق.
شمارش ثابت، ذهنی یا با صدای بلند، در حالی که وظایف روزمره انجام می گیرد
پیوسته تنظیم چیزها در یک روش خاص
خوردن مواد غذایی در یک نظم خاص
تکرار کلمات، تصاویر یا افکاری که معمولا نگران کننده است و از بین نمی روند و می تواند با خواب فرد تداخل کند
تکرار کلمات، عبارات، و یا آیین های خاص
نیاز به انجام وظایف خاص در زمانی معین.
جمع آوری و یا احتکار چیزی بدون هیچ ارزش خاصی.
علل اختلال وسواس فکری عملی چیست؟
اگر چه علت دقیق از OCD به طور کامل درک نشده است، مطالعات نشان داده اند که ترکیبی از عوامل زیستی و محیطی ممکن است درگیر شود.
عوامل زیستی:
ساختار مغز بسیار پیچیده است. شامل میلیاردها سلول عصبی - موسوم به نورون - است که برای عملکرد طبیعی بدن باید ارتباط و همکاری با یکدیگر داشته باشند. ارتباط نورون ها از طریق سیگنال های الکتریکی یا مواد شیمیایی ویژه ای، به نام انتقال دهنده های عصبی صورت می گیرد، تحقیقات نشان داده است بین سطوح پایین یک انتقال دهنده عصبی – به نام سروتونین - و OCD ارتباط وجود داردا. علاوه بر این، شواهدی وجود دارد که عدم تعادل سروتونین ممکن است از والدین به فرزندان منتقل شده باشد به این معنی که OCD ممکن است به ارث برده شود.
علاوه بر این، مناطق خاصی از مغز تحت تاثیر عدم تعادل سروتونین قرار می گیرند و منجر به OCD می شود. به نظر می رسد که مشکل در یکی از مسیر ها ی مغز است که رابط منطقه درگیربا قضاوت و برنامه ریزی و منطقه ای از مغز که پیام های فیلتر حرکات بدن را کنترل می کند,می باشد.
مطالعات همچنین ارتباط بین نوع خاصی از عفونت ناشی از باکتری استرپتوکوک و OCD را پیدا کرده اند. عود و درمان، این عفونت، ممکن است منجر به OCD و اختلالات دیگر در کودکان شود.
عوامل محیطی:
این عوامل عبارتند از:
سوء استفاده
تغییرات در شرایط زندگی
بیماری
مرگ یک دوست
نگرانی های ارتباط
تا چه حد شایع است ؟
OCD در حدود 3،3 میلیون فرد بزرگسال و در حدود 1 میلیون کودک و نوجوان در ایالات متحده را گرفتار خود نموده است این اختلال معمولا برای اولین بار در دوران کودکی، نوجوانی، یا اوایل بلوغ ظاهر می شود.
چگونه OCD درمان می شود؟
درمان OCD به خودی خود درمان نمی شود، بنابراین مهم است که به دنبال درمان بروید.
موثر ترین درمان OCD ترکیبی از داروها با درمان شناختی رفتاری است.
درمان شناختی رفتاری:
هدف از درمان های شناختی رفتاری این است که به افراد مبتلا به OCD آموزش داده شود برای مقابله با نگرانی های خود و کاهش اضطراب بدون انجام رفتارهای آیینی, درمان همچنین بر کاهش تفکر اغراق آمیز و فاجعه بار که اغلب در افراد مبتلا به OCD رخ می دهد، تمرکز دارد.
دارو درمانی:
داروهای ضد افسردگی، مانند مهار کننده های انتخابی بازجذب (SSRI) سروتونین ,داروهای ضد افسردگی مانند پاکسیل، پروزاک و مرداد در درمان OCD ممکن است مفید باشد. داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای مانند آنافرانیل همچنین ممکن است مورد استفاده قرار گیرد.
چشم انداز برای افراد مبتلا به OCD چیست؟
در اغلب موارد، OCD می تواند به صورت موفقیت آمیزی تحت درمان با دارو، درمان شناختی رفتاری، یا هر دو قرار گیرد..
