خوش¬بین بودن باعث طول عمر افراد می¬شود و باعث کاهش پریشانی¬ها، اضطراب¬های افراد می¬شود. ما افسردگی را در افراد خوش¬بین کمتر شاهد هستیم. چون خوش¬بینی و مثبت¬اندیشی باعث می¬شود که افراد از بیماری¬های روانی و جسمی کمتری رنج ببرند و درواقع خطر مرگ¬و¬میر در این افراد کمتر اتفاق می¬افتد. افراد خوش¬بین سعی می¬کنند یک سبک زندگی سالمی داشته باشند، فعالیت¬ها فیزیکی بالایی داشته باشند، به رژیم غذایی خودشان دقت می¬کنند و همه¬ی این فاکتورها کمک می¬کند که سلامت جسمی و روانی آن¬ها درواقع تضمین بشود. در برخورد با موقعیت¬های استرس¬زا بسیار طمأنینه¬ی مناسبی را دارند و این خوش¬بینی¬شان و این دید مثبتشان باعث می¬شود که عوارض منفی این درواقع استرس، رویشان تأثیری نگذارد و همین دلیل سلامت جسمی و روانی بیشتری در برمی‌گیرد زندگی آن¬ها را. مطلب دیگری که باید اشاره بکنم، بیماری مهلکی که امروزه بیشتر افراد با آن دست‌وپنجه نرم می¬کنند، تفکر منفی است که افراد دارند. این تفکر منفی به قدری برای ذهن ما، برای جسم ما مهلک است که تمام امور زندگیمان را تحت¬الشعاع قرار می¬دهد. ما باید بتوانیم این تفکرات منفی خودمان را باهاش مقابله بکنیم. به شیوه¬ی کارآمد و سازنده. درواقع ما همان چیزی هستیم که فکر می¬کنیم، پس چقدر خوب است که سمت‌وسوی تفکرمان به سمت‌وسوی تفکر مثبت باشد. این می¬تواند بسیار کمک¬کننده باشد برای افرادی که می¬خواهند زندگی سالمی داشته باشند.
افراد بی‌خیال، افرادی هستند که برنامه¬ی خاصی ندارند، هدف خاصی را ندارند و معمولاً مهم¬ترین کارهایشان را بدون هیچ احساس مسئولیتی موکول به‌روز آینده می¬کنند و بیشتر افرادی که در کنارشان هستند، مسئولیت¬های آن¬ها را، بار مسئولیت¬های آن¬ها را به دوش می¬کشند. این‌یک ویژگی بود که به آن اشاره کردیم. در مورد افراد بیکار برای اینکه وجه تمایزی بزنیم با افراد خوش¬بین؛ اما افراد خوش¬بین افراد هدفمندی هستند. البته ممکن است اگر افراد زیاد از حد خوش¬بین باشند تا حدودی به سمت‌وسوی بی‌خیالی بروند؛ اما یک مرزی وجود دارد بین خوش¬بینی و بی‌خیالی و آن واقع¬گرایی است. افراد خوش¬بین واقع¬گرا هستند؛ یعنی آن رخدادهای پیرامون خود را با یک دید واقع¬گرایانه نگاه می¬کنند، یک برنامه¬ریزی برای اهداف زندگی خودشان دارند. تمام تلاش خودشان را می¬کنند و درنهایت مطرح می¬کنند که ما کاری که باید انجام می¬دادیم را انجام دادیم. مثلاً نوجوان درسش را می¬خواند، تکالیف خود را انجام می¬دهد و انتظار این را دارد که پیشرفت درسی مطلوبی داشته باشد. امیدوار است که در امتحانات بهترین نمره را کسب کند ولی در مورد فرد بی¬خیال این-گونه نیست. یک فرد بی¬خیال هدف خاصی را در زندگی دنبال نمی¬کند و همه‌چیز را به قضا و قدر و تقدیر به عبارتی می¬سپارد. بیشتر اطرافیان در فشار قرار می¬گیرند تا اینکه این فرد خودش ضرری را متحمل شود و سختی را درواقع تحمل کند.
