سالمندانی که فعالیت داوطلبانه انجام می¬دهند، نسبت به بقیه هم‌سن‌وسالان خود، شادتر و سالم¬ترند. به گفته¬ی پژوهشگران، افراد مسنی که در امور داوطلبانه و فعالیت¬های اجتماعی شرکت می¬کنند، همواره با کاهش علائم افسردگی، افزایش سلامت روحی و جسمی و متعاقباً با افزایش طول عمر مواجه بوده و احساس رضایت بیشتری از زندگی دارند. علاوه بر فعالیت¬های شناختی و رفتاری که بیشتر فعالیت¬های فردی را شامل می¬شود، برنامه¬ی زندگی فرد سالمند باید طوری باشد که او همچنان با اجتماع و مردم در ارتباط باشد و به همین دلیل شرکت در مسافرت¬های دسته¬جمعی، شرکت در فعالیت¬های خیریه و انجام دیدوبازدید، حتی بازدیدهای عمومی، مانند بازدید از شیرخوارگاه می¬تواند نقش مؤثری در افزایش شادی و جلوگیری از افسردگی سالمندان داشته باشد.
سلامت ما چهار بعد دارد. همیشه گفتیم این ابعاد درهم‌تنیده‌اند. سلامت جسمانی، سلامت روانی، سلامت اجتماعی و سلامت معنوی. سلامت جسمانی در آن رشد اولیه جسم کودک و یادگرفتن مهارت¬های مختلف درواقع بدنی و فیزیکی و این¬ها تکامل پیدا می¬کند. سلامت روانی بعدازاینکه حوزه¬ی تفکرش، یادگیری¬اش یک‌قدری توسعه پیدا کرد، آموزش¬هایی را فراگرفت، رشد پیدا می¬کند؛ اما سلامت اجتماعی ما چه زمانی به کمال می¬رسد؟ معمولاً در سن جوانی، حتی ممکن است بعد از جوانی آغاز بزرگ‌سالی هنوز دریافتن یک موقعیت اجتماعی مناسب در خانواده و در ازدواج و این¬ها نیازمند دقت، ممارست و تمرین باشد. وقتی سلامت اجتماعی را کاملاً یافتیم، می¬رویم در مرحله‌ی بعدی که سلامت معنوی است. گرچه سلامت معنوی از ابتدا همراه ما است، ولی معنا یافتن زندگی معمولاً بعد از جوانه¬ یافتن نقش¬های اجتماعی امنیت پیدا می¬کند. حالا در این خبر مشخصاً گفته بودند انجام فعالیت¬های داوطلبانه به یک فرد سالمند کمک می¬کند که در ارتباطات اجتماعی موفق¬تر باشد و این کمک بکند سالم¬تر زندگی کند. آیا در همین فرد از دوره¬ی کودکی و نوجوانی و جوانی فعالیت¬های اجتماعی را جدی گرفته است؟ آیا تعاملات اجتماعی او در محیط کارش به‌عنوان نمونه، اگر کاری داشته که باید هی کار می-کرده برایش جنبه¬¬ی اجبار داشته یا لذت می¬برده از آن¬ها؛ یعنی به عبارتی اگر این نقش¬پذیری ما در جامعه از دوره¬ی کودکی، جوانی و بزرگ‌سالی درست طراحی بشود، در مورد سالمندی هم نقش¬پذیری اجتماعی ما در سر جای خود می¬ماند. وگرنه درواقع احساس می¬کنیم که دیگر حوصله نداریم آن ارتباطات اجتماعی که در محیط کار به‌اجبار به خاطر کسب درآمد تحمل می¬کردیم، دوباره داشته باشیم؛ اما اگر بدانیم داریم لذت می¬بریم از تعاملات اجتماعی، با برادر، خواهر، اعضای خانواده و دیگران می¬توانیم نهایتاً در طول دوره¬ی سالمندی هم از این قضیه بهره¬مند بشویم. این باور را داشته باشیم که در دوره¬ی سالمندی با رعایت بهداشت فردی که خودش مؤلفه¬های گوناگون دارد. مثل افراد دیگر یعنی بحث دهان و دندان است، بحث استحمام مرتب، مراقبت از پوست است. بالاخره پوست خشک می¬شود. همه¬ی این¬ها کمک می¬کند وقتی شما این خدمات را به خودتان ارائه می¬دهید، عزت‌نفستان برود بالاتر.
با ورزش منظم و مرتب، با تغذیه متعادل، پرهیز از دخانیات و حضور فعال در خانواده و جامعه که موضوع اصلی این خبر بود، یک سالمند سالمندی را لذت¬بخش و مطلوب در ذهن خودش داشته باشد و تجربه بکند. اگر این ضرب¬المثل¬های غلطی که گه گاه بین عفاف وجود دارد، عمداً می¬خواهم اینجا بهش اشاره بکنم که پیر پیر بود گرچه شیر بود، جایش را بدهد به اینکه شیر شیر بود گرچه پیر بود. این خیلی بهتر است؛ یعنی در دوره¬ی سالمندی آن‌وقت فرزانگی و خردورزی و احساس مثبت بودن را فرد تجربه می¬کند. ولو اینکه یکم محدودیت فیزیکی هم پیدا بکند. تمام این¬ها هم مؤلفه¬های خاص خودشان را دارند. فکر می¬کنم فرصت ما این¬قدر باشد که بتوانیم بپردازیم. ورزش سالمندی را می¬خواهم خواهش کنم از سه روز در هفته تا هفت روز در هفته شروع بکنیم و آرام¬آرام افزایشش بدهیم. اگر مهم¬ترین و بهترین ورزش برای سالمندان پیاده¬روی است. می¬تواند از داخل استخر شروع شود. بعد هم پیاده¬روی در پارک باشد. از 3 یا 4 دقیقه که خسته¬تان می¬کند تا 20 دقیقه افزایشش دهید. آرتروز هم مانعی در جهت پیاده‌روی نیست. تا حدی که می¬توانید تحمل‌کنید، تحمل‌کنید و چند نوبته انجام بدهید و اینکه نهایتاً از کفش مناسب در دوره¬ی سالمندی استفاده بکنیم که خدایی نکرده زمین نخورد و شکستگی پیدا می¬کند.
