؟؟ وارده به دیواره ی سرخرک ها به دلیل ورود خون به داخل سرخرگ ها در اثر پمپاژ قلب، فشار خون نامیده می شود. به عبارت دیگر فشار خون یعنی فشاری که خون در هر انقباض عضله قلب به دیواره سرخرگ ها وارد می کند، بیماری پرفشاری خون ، قاتل خاموش نامیده می شو. زیرا بی سر و صدا و بدون علامت شخص مبتلا را به مرگ و پایان زندگی نزدیک می کند و اگر پرفشاری خون در مراحل اولیه کنترل نشود نه تنها فعالیت دستگاه قلب و عروق بلکه سایر اعضای بدن نیز دچار مشکل می شود. فشار خون دارای یک میزان بیشینه ، فشار خون سیستولی؟ و یک میزان کمینه ، فشار خون دیازتولی می باشد. در هنگام تعیین و گزارش فشار خون هر دو میزان باید ذکر شود. این میزان ها بیشتر بر حسب میلی متر جیوه گزارش می شود. دو عامل در میزان فشار خون اثر می گذارد، یک، نیروی انقباضی قلب. دو، مقاومت سرخرگ ها در مقابل جریان خون. سرخرگچه های سالم دارای دیواره ی ارتجاعی می باشند و هنگامی که خون به داخل آن ها پمپ می شود به راحتی تحت کشش قرار می گیرند پس زمانی که قلب خون بیشتری را پمپ می کند به عنوان مثال در هنگام ورزش، بسیاری از سرخرگچه ها به اندازه کافی گشاد می شوند تا خود را با افزایش جریان خون تطبیق دهند، سرخرگ های سالم فاقد هر گونه رسوب و انسداد هستند و اجازه ی جریان آزاد خون را می دهند. هنگامی که به واسطه آرترواسکلوروز؟ سرخرگ های بزرگ قابلیت ارتجاع و الاستیته؟ طبیعی خود را از دست بدهند یا عروق کوچک باریک شوند فشار خون بالا می روند.
بسیاری از افراد که دچار فشار خون بالا هستند احساس بیماری ندارند و حال عمومی آنان خوب است. به همین علت اندازه گیری فشار خون یکی از مهمترین معایناتی است که تمام افراد باید چه مشکل داشته و چه مشکل نداشته باشند آن را حداقل هر یک تا دو سال یک بار اندازه بگیرند تا در صورت بالا یا پایین بودن بیش از حد آن نسبت به درمان اقدام کنند. ممکن است زمانی که تشخیص داده شود که شما مبتلا به فشار خون بالا هستید، تعجب کنید. فشار خون بالا به طور معمول هیچ گونه علامتی ندارد. قلب مغز و کلیه ها می توانند افزایش فشار خون را برای مدت زیادی تحمل کرده و بنابراین ممکن است شما سالها بدون احساس ناراحتی و ایجاد علائم بالینی زندگی کنید. در مواردی که فشار خون خیلی بالا می رود، سردرد و گاهی اوقات نیز تنگی نفس و خونریزی از بینی رخ می دهد. با این وجود تنها راه تشخیص فشار خون بالا، اندازه گیری میزان آن است. اگر فشار خون به طور مداوم از سطوح نرمال بالاتر باشد، یا به عبارتی فشار خون مزمن بالا، قلب مجبور می شود که فعالیت بیشتری انجام بدهد تا بتواند خون را به تمامی بدن پمپ نماید و عروق نیز تحت فشار بالاتری قرار می گیرند و در نتیجه قلب و عروق اندام های حیاتی دچار آسیب می شوند. سخت شدن رگ ها، آنژین قلبی، سکته قلبی و مغزی و سایر عروق احشایی و اندام ها. فشار خون بالای کنترل نشده منجر به ضخیم شدن و کاهش خاصیت ارتجاعی دیواره ی سرخرگ ها می شود، رسوبات چربی با احتمال بیشتری بر روی این دیواره های سفت می نشینند و مجرای درون سرخرگ را باریک تر می کنند، اگر یک لخته خون تشکیل شود و در یک سرخرگ تنگ شده ی خونرسانی کننده رگ گیر کند و آن را مسدود نماید، منجر به حمله قلبی می شود. اگر این سرخرگ که با لخته خون دچار انسداد شده است، خونرسانی مغز را بر عهده داشته باشد، سکته مغزی ایجاد می شود. بزرگی و نارسایی احتقانی قلب معده و ریه. افزایش فشار خون سبب می شود که قلب تحت فشار بالاتری کار کند، با گذشت زمان عضلات قلب ضخیم تر و سفت تر شده و قلب بزرگ و ضعیف می گردد. با تضعیف این عضلات قلب نارسا شده ، خون را با کارایی کمتری پمپ نموده و احساس ضعف و خستگی ایجاد می شود و یا ممکن است خون به ریه ها پس زده شود و ادم ریوی ایجاد کند.
آنوریسم آئورت و سایر عروق . فشار خون بالا می تواند یک قسمت دیواره ی سرخرگ آئورت را گشاد و منتصع؟ نماید. این حالت آنوریسم آئورت نامیده می شود که در صورت عدم درمان ممکن است کشنده باشد.
آسیب کلیه. کلیه مواد زائد خون را فیلتر نموده و دفع می کند. اگر رگ های کلیه ضخیم شده و آسیب ببینند، ممکن است کلیه به تدریج نارسا شود و منجر به تجمع مواد زائد در خون شود.
آسیب چشم. فشار خون بالا ممکن است منجر به خونریزی مویرگ ها در چشم شود. این حالت که رتینوپاتی نامیده می شود در نهایت ممکن است سبب کوری شود. این عارضه در افراد مبتلا به دیابت بیشتر دیده می شود. باید دانست که هر چه فشار خون بالاتر باشد، میزان امید به زندگی پایین تر خواهد بود. در افرادی که دچار فشار خون بالا هستند میزان ابتلاء به سکته مغزی و حمله قلبی بیشتر خواهد بود. باید به خاطر داشت که می توان عوارض فشار خون بالا را با درمان مناسب به شکل قابل توجهی کاهش داد. با درمان موثر فشار خون بالا، کاهش چشمگیر میزان ابتلاء و نیز مرگ و میر ناشی از بیماری های قلبی و سکته های مغزی امکان پذیر می باشد.
