بسیاری از خانمها با این شکایت مراجعه می کنند که در زندگی هیچوقت ارگاسم یا ارضاء جنسی را تجربه نکرده اند و نباید بلافاصله آنرا اختلال در رسیدن به ارگاسم تلقی کرد. برای رسیدن به ارگاسم خانم باید ابتدا وارد مرحله برانگیختگی جنسی شود، بنابراین وقتی خانمی نمی تواند وارد فاز برانگیختگی جنسی شود، بنابراین سیکل جنسی شروع نخواهد شد تا فرد مذبور ارگاسم را تجربه کند. اختلال در برانگیختگی جنسی را نباید با ختلال در کاهش میل جنسی اشتباه کرد. در اختلال در برانگیختگی جنسی بیمار میل جنسی دارد ولی بنا به دلایلی دچار برانگیختگی یا به عبارت دیگر تحریک جنسی نمی شود. این بیماران از نظر روانی دچار تحریک جنسی نمی شوند.
برانگیختگی جنسی قابل اعتماد و لذت بخش مهمترین جزء سیکل جنسی در خانمها است.
اختلال در برانگیختگی جنسی دارای انواع زیر است:
• اختلال در برانگیختگی جنسی فیزیکی: در حالت طبیعی نقاط مختلف بدن خانمها حساس به تماسهای فیزیکی است که توسط این تماسهای فیزیکی یک زن برانگیختگی جنسی پیدا می کند. در این نوع اختلال در برانگیختگی جنسی، تماسهای فیزیکی منجر به برانگیختگی جنسی زن نمی شوند.
• اختلال در برانگیختگی جنسی روانی: هم مرد و هم زن با افکار، فانتزی، دیدن، شنیدن و غیره می تواند دچار برانگیختگی یا تحریک جنسی شود. در خانمهاییکه دچار اختلال در برانگیختگی جنسی روانی هستند، موارد مذبور منجر به تحریک جنسی نمی شوند.
• اختلال در برانگیختگی جنسی مرکب: یعنی این خانمها نه با تماسهای فیزیکی و نه با افکار و فانتزی وارد فاز برانگیختگی جنسی سیکل جنسی نمی شوند.
• برانگیختگی جنسی نا خوشایند: اینگونه خانمها وقتی دچار برانگیختگی جنسی در ناحیه دستگاه تناسلی می شوند، یک احساس ناخوشایند به آنها دست می دهد و بنابراین همیشه سعی دارند از روابط زناشویی دوری بجویند.
برای تشخیص صحیح و درمان مناسب اختلال در برانگیختگی جنسی پرسیدن سئوالات مناسب با ادبیات مناسب خیلی کمک کننده است:
• مشکل اختلال در برانگیختگی جنسی شما از کی شروع شده است؟ این مهم است که بدانیم بیمار از بدو شروع زندگی زناشویی دارای این مشکل بوده و یا بعدها به آن مبتلا شده است (اولیه یا ثانویه).
• چه نوع فعالیت جنسی و چه نوع تماس فیزیکی سبب برانگیختگی جنسی در شما می شود.
• اگر همسر شما بیشتر خواسته های شما را برآورده سازد باز در برانگیختگی جنسی مشکل خواهید داشت؟
• آیا شما در حین تحریک جنسی از نظر فیزیکی و روانی برانگیختگی جنسی پیدا می کنید؟
• آیا شما در حین یک رابطه زناشویی می توانید حواس خود را به عملکرد جنسی تمرکز کنید؟ اگر بله چه چیزی سبب بهم خوردن این تمرکز می شود؟
• آیا شما در حین تحریک جنسی احساس تغییر در تعداد ضربان قلب و تنفس می کنید؟
• آیا شما در حین تحریک جنسی دارای احساس خوشایند در نقاط مختلف دستگاه تناسلی هستید؟
• آیا با تحریک جنسی دستگاه تناسلی شما مرطوب می شود؟
• آیا شما در حین رابطه زناشویی بعلت خشکی دستگاه تناسلی احساس درد دارید؟
• آیا شما برای برقراری رابطه زناشویی طبیعی نیاز به استفاده از مواد مرطوب کننده دارید؟
علل اختلال در برانگیختگی جنسی در خانمها
موضوع برانگیختگی جنسی در خانمها خیلی مفصل و پیجیده است. فقط برای این اختلال کتابهای متعدد نوشته شده است. مهمترین علل اختلال در برانگیختگی جنسی در خانمها به قرار زیر هستند:
• بیماریهای مزمن مثل دیابت و ام اس
• بیماریهای عروقی که جریان خون دستگاه تناسلی را مختل می کنند
• افسردگی
• اختلالات هورمونی
• عدم وجود رابطه عاطفی خوب با همسر
• مصرف بعضی از داروها مثل قرصهای ضد حاملگی، داروهای ضد افسردگی، فشارخون و آرامبخشها
• آسیب به عروق لگن در اثر عمل جراحی یا پرتودرمانی
• آسیب به اعصاب دستگاه تناسلی مثل آسیب به نخاع و سکته مغزی
• شیر دادن به بچه
• بیماریهای هورمونی مثل بیماریهای تیروئید و درآوردن تخمدانها
• یائسگی
• استرسهای هیجانی
• سابقه سوء استفاده جنسی
• آزار و اذیت جنسی
• آزار و اذیت فیزیکی مثل کتک خوردن
• سوء استفاده روحی و روانی
• محرومیت، داغداری، عزاداری
• احساس بد نسبت به اندام خود
• وسواس
البته این لیست بسیار طولانی است و من به همین بسنده می کنم.
درمان اختلال در برانگیختگی جنسی: اختلال در برانگیختگی جنسی دو روش عمده درمانی دارد:
• دارو درمانی
o در خانمهاییکه علت کمبود هورمونهای زنانه هستند، می توان آنها را تجویز کرد. فرآورده های مختلف از هورمونهای زنانه در بازار وجود دارند که پزشک با توجه به شرایط بیمار می تواند آنها را تجویز کند.
o داروهای دیگری هم برای درمان این اختلال در خانمها وجود دارند که خارج مبحث این نوشتار می باشد.
• روان درمانی: در بسیاری از موارد مشکل بیمار ریشه در مسایل روانی و شخصی دارد، در همچون مواردی بیمار باید نزد متخصص مربوطه ارجاع شود. تاکید می کنم که این متخصصین باید واجد شرایط باشند و معمولا آنها دارای دکتری روانشناسی بالینی (نه روانپزشک) بوده که دوره های تکمیلی درمان اختلالات جنسی را گذرانده باشند.
